του Κώστα Χρ. Τζωρτζή

Πέντε Ασσιώτες απέδρασαν αλλά μόνο ο ένας κατάφερε να φτάσει στις ελεύθερες περιοχές

Οι άλλοι τέσσερις είναι σήμερα αγνοούμενοι

Τέσσερις Ασσιώτες, νεαρής κυρίως ηλικίας, που δραπέτευσαν ενώ ήταν κρυμμένοι για μια βδομάδα σ' σπίτι δεν κατάφεραν τελικά να φτάσουν στις ελεύθερες περιοχές και σήμερα θεωρούνται μεταξύ των αγνοουμένων προσώπων.  Πέμπτο πρόσωπο που ήταν μαζί τους κατόρθωσε μετά από πολλά βάσανα, να φτάσει στις ελεύθερες περιοχές.

Τα τέσσερα άτομα είναι: Κώστας Κοστρίκκης (Κωστουρής), Δημήτρης Μαρκάτζης, Απόστολος Φιλίππου και Αντωνάκης Σπύρου (Βιτσαΐτης).  Το πέμπτο άτομο που κατόρθωσε να έλθει στις ελεύθερες περιοχές είναι ο Πανίκος, γαμβρός του Κωσταντή Χριστούδκια.

Ας δούμε όμως τι μου αφηγήθηκαν συγγενείς των ανωτέρω προσώπων:

Αφήγηση Ανδρονίκης Κώστα Κοστρίκκη

Οι πέντε χωριανοί μας μεταξύ των οποίων ο άντρας μου Κώστας Κοστρίκκης και ο αδελφός μου Δημήτρης Μαρκάτζιης, μόλις οι Τούρκοι μπήκαν στην Άσσια, στις 14 Αυγούστου 1974 βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του Κακό Κοστρίκκη.  Μετά από μήνυμα που πήρε ο πατέρας μου, Αντρέκκας Μαρκάτζιη (τόφερε η Ευαγγελία του Χ'Χριστοφόρου), πήγε στο σπίτι του Κακό όπου πράγματι τους συνάντησε.

Στις 21 Αυγούστου 1974 οι Τούρκοι είχαν συλλάβει όλους τους άνδρες από τα σπίτια.  Εκεί που εκρύβοντο όμως στο σπίτι του Κακό οι Τούρκοι δεν τους αντελήφθησαν.

Την νύκτα αποφάσισαν να δραπετεύσουν και να βγουν στις ελεύθερες περιοχές.  Όπως μου δήλωσε η γριά Αθηνά Κοστρίκκη, γύρω στις 9 περίπου το βράδυ και ενώ επικρατούσε μεγάλη ησυχία, δεν παρετηρείτο καμμιά κίνηση, τους «επολόγιασε».

Ο Πανίκος, ο γαμβρός του Κωσταντή Χριστούθκια, όταν μετά από λίγο καιρό τον ρώτησαν συγγενείς τι γνωρίζει για την όλη υπόθεση ανέφερε ότι:

Έφυγαν προς τα νότια προς την πλευρά της Αγυιάς, μετά έφτασαν στη Λύση και μετά στα Περβόλια της Κοντέας όπου ξημέρωσε.  Μάλιστα κατά τη διάρκεια της νύκτας, ο Κωστουρής τους είπε και έβγαλαν τα πουκάμισα.

Εκεί στο τελευταίο περβόλι της Κοντέας ο Κωστουρής είπε στους άλλους να μείνουν επί τόπου και να μην προχωρήσουν μέχρι να δουν αν υπάρχουν οποιεσδήποτε κινήσεις των Τούρκων.  Έτσι και έγινε.

Σε κάποια στιγμή ο Πανίκος του ήλθε να ουρήσει και τράβηξε πιο πέρα.  Εκείνη την ώρα φάνηκαν Τούρκοι κλέφτες και ο Πανίκος τόβαλε στα πόδια.  Δεν τον πρόλαβαν κι?έφθασε στις ελεύθερες περιοχές.  Δεν γνωρίζει τι έγιναν οι άλλοι.  Πίσω του ακούστηκαν πυροβολισμοί.

Αφήγηση Χαρούλας Απ. Φιλίππου

Στις 21 Αυγούστου 1974 ενώ βρισκόμουν με άλλες γυναίκες στο σπίτι του Κκαΐλη ήλθε η Ευαγγελία Χ'Χριστόφορου (Αγγελική) και με αναζητούσε.  Όταν με βρήκε μου είπε πως ο άντρας μου βρίσκεται με τέσσερις άλλους σ'ένα σπίτι που έχει κρησφύγετο.  Επίσης μου μετέφερε μήνυμα από τον Αποστολή ότι τη νύκτα θα ερχόταν να με πάρει και μένα για να φύγουμε μαζί.  Τελικά όμως δεν ήλθε.

Όταν ήλθα στις ελεύθερες περιοχές η μητέρα του Γεωργίου Ττόφα μου είπε ότι πέντε Ασσιώτες μεταξύ των οποίων ήταν και ο άντρας μου έφυγαν γύρω στις 11 το βράδυ της (21ης Αυγούστου) από την Άσσια περπατητοί.

Ο Πανίκος, ο γαμβρός του Κωσταντή Χριστούδκια είπε σε κάποιους όταν ήλθε στις ελέυθερες περιοχές ότι οι άλλοι που ήταν μαζί του «έμειναν μες τα περβόλια της Κοντέας τζι' εν νάρτουν πόψε».

Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, τους πέντε Ασσιώτες τους επεσήμαναν οι Τούρκοι με κυιάλια από ένα ψηλό ντεπόζιτο ενώ αυτοί διακινούντο μέσα στα περιβόλια της Κοντέας.  Κατά τις ίδιες πληροφορίες μετά που συνέλαβαν τους τέσσερις από τους πέντε Ασσιώτες τους οδήγησαν στο χωριό Άρσος.

Η Χαρούλα αφηγήθηκε επίσης πως κάποιος Τούρκος αστυνομικός από τη Βατυλή ονόματι Αρίφης που δούλευε στη Δεκέλεια της είπε ότι ο άντρας της ήταν στο Μπογάζι με άλλα 45 άτομα.  Η Χαρούλα έβγαλε τότε φωτογραφίες και τις έδωσε στον Αρίφη για να τις πάει στον άνδρα της.  Όταν τον είδε ξανά μετά από μέρες της είπε ότι μέχρι να πάει στο Μπογάζι τους μετακίνησαν και δεν ξέρει που τους πήραν.

Πηγή: Άσσια μέρες συμφοράς Αγώνας για επιστροφή, Κώστας Χρ. Τζωρτζής, Λευκωσία 1989