του Γιάννου Δημητρίου

Τελέστηκε την Κυριακή 26 Ιουνίου 2016 από τον ιερό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Τσέρι, η κηδεία του αγνοουμένου της τουρκικής εισβολής από τον Αύγουστο του 1974 Πέτρου Κ. Φιλίππου τα οστά του οποίου ανεβρέθηκαν στην περιοχή Δικώμου και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.

Ο Πέτρος Κ. Φιλίππου, 19 ετών τότε, μηχανικός στο επάγγελμα και άγαμος, στις 20 Ιουλίου 1974 υπηρετούσε στην Εθνική Φρουρά στη 3η Μοίρα του 398 Τάγματος Πεζικού.

Μετά την πρώτη Τουρκική εισβολή 10 στρατιώτες ανάμεσα τους και ο Πέτρος Φιλίππου αποσπάστηκαν από το 398 Τάγμα Πεζικού στη διοίκηση του Εφεδρικού Τάγματος του Ταγματάρχη Τάσου Μάρκου, που επίσης αγνοείται η τύχη του.

Με την εκδήλωση της δεύτερης φάσης της Τουρκικής εισβολής στις 14.8.1974, ο Πέτρος Φιλίππου υπηρετούσε σε προκεχωρημένα φυλάκια της  Εθνικής Φρουράς στην περιοχή Δικώμου.  Την ίδια μέρα Τούρκοι στρατιώτες επιτέθηκαν κατά των θέσεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή όπου ο Πέτρος Φιλίππου υπηρετούσε με την μονάδα του.  Λόγω της υπεροχής σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό του Τουρκικού στρατού η Εθνική Φρουρά αναγκάστηκε να υποχωρήσει.

Ο Πέτρος Φιλίππου δεν κατάφερε να υποχωρήσει έγκαιρα και απομονώθηκε στην περιοχή Δικώμου η οποία είχε καταληφθεί από τους Τούρκους στρατιώτες.  Έκτοτε η τύχη του αγνοείτο μέχρι τον εντοπισμό των οστών του στην περιοχή Δικώμου.

Αποχαιρετιστήριος Λόγος της Ράνιας Baker ανιψιάς του ήρωα Πέτρου Φιλίππου

Θείε μου,

Αν και δεν σε έχουμε γνωρίσει ποτέ, σε βλέπουμε στο χαμόγελο του θείο του Κυριάκου, της μαμάς, της θείας της Ελένης και Χριστίνας και στην μνήμη του παππού και της γιαγιάς.

Μεγαλώνοντας γνωρίσαμε την τραγωδία του πολέμου και τον πόνο να έχεις αγνοούμενο στην οικογένειά μας.

Μεγαλώσαμε με την ελπίδα πως κάποτε θα μαθαίναμε ένα νέο σου και ακόμα ίσως να σε γνωρίζαμε.

«Ο θείος μου είναι αγνοούμενος», μια λυπητερή φράση που έλεγα συχνά σε εκθέσεις του σχολείου, σε φίλους και σε τοίχους της Λευκωσίας, μια φράση που έγινε μέρος της ταυτότητάς μου ασχέτως αν ήμουν μικρή, στα πάρκα του Τσερίου ή φοιτήτρια στην μακρινή Αμερική.

Θείε μου ακόμα και αν δεν σε έχω γνωρίσει, πάντα θα έχεις μεγάλη επιρροή στη ζωή μου, όχι σαν μια απρόσωπη σκέψη, αλλά σαν ένας κρίκος της αλυσίδας που συνδέει την ιστορία, της οικογένειάς μας, της πατρίδας μας και του λαού της.

1438 ο αριθμός των αγνοουμένων της τραγωδίας της Κύπρου μας.  Με βαριά καρδιά δεν θα σε μετράμε τώρα σε αυτό τον αριθμό.  Ξέρουμε πλέον πως δεν θα μας δοθεί η ευκαιρία να σε έχουμε ανάμεσα μας όπως ελπίζαμε όταν ήμασταν μικροί.  Η πατρίδα σε χρειάστηκε και θυσιάστηκες για αυτήν.

Καλό σου ταξίδι θείε μου και ο θεός να αναπαύσει την ψυχή σου.  Εκ μέρους όλων των ανιψιών σου που ποτέ δεν γνώρισες, Ράνια.

Αποχαιρετιστήριος Λόγος του Κυριάκου Φιλίππου αδελφού του ήρωα Πέτρου Φιλίππου

Θέλω να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και εκ μέρους των οικογενειών του αδελφού ημών πεσόντος υπέρ της πατρίδος Πέτρου Φιλίππου, για την τιμή που μας κάνετε να παραστείτε στον τελευταίο αλλά όχι ύστατο αποχαιρετισμό του αδελφού μας Πετρή, έτσι τον αποκαλούσαμε τόσο ενδοοικογενειακά όσο και στο χωριό.  Το βουβό δράμα της οικογένειας του Φιλίππου του Ξύλενου από την Άσσια, μετά από 42 τόσα χρόνια οδεύει στην τραγική αλλά τελική κατάληξη.  Οι από χρόνια αποβιώσαντες γονείς μας Φίλιππος και Άννα θα δεχτούν ανάμεσά τους το δεύτερο από τα πέντε παιδιά τους, τον Πέτρο, τον Πετρή τους.  Πολύ λίγο τον χάρηκαν εν ζωή, θα τον χαρούν τώρα στην αιωνιότητα.

Αγαπητέ μας αρφέ Πετρή, οι γονείς μας με το όνομά σου έφυγαν από αυτή την ζωή περιμένοντας σε 19 χρόνια σε χαρήκαμε όλοι κοντά μας, αρκετά για να χαρακτείς στην μνήμη, καρδιά και στην ψυχή μας.  Ο κάθε ένας μας έχει κάτι να θυμάται, εγώ το δεκάλιρο που μου έδωσες όταν πήγαινα για κατάταξη στο ΚΕΝ Πάφου και αργότερα τις επισκέψεις σου στα φυλάκια του Τράχωνα όπου υπηρέτησα, φέρνοντάς μου τσιγάρα και ότι άλλο μπορούσες.  Η αδελφή σου η Ελένη, όταν παίζεται μαζί θέατρο στην Άσσια.  Η αδελφή σου η Χριστίνα που την βοηθούσες στα μαθήματά της, η μικρή τότε αδελφή μας η Φαιδρούλλα, που σε περίμενε στο καγκέλλι όταν ερχόσουν από το σχολείο να την πάρεις βόλτα με το ποδήλατο στη γειτονιά.

Εδώ γύρω σου, είναι τα αδέλφια σου, θείες, θείοι, νύφη σου, γαμπρούες σου, αδελφοτέκνια σου, συγγενείς, φίλοι, χωριανοί.  Είμαι σίγουρος ότι και οι εγκαταλείψαντες τον κόσμο αυτό, γονείς, θείες, θείοι, γιαγιάδες, παππούδες και λοιποί συγγενείς νοερά είναι κι αυτοί εδώ.

Αναπαύσου εν ειρήνη αρφέ μας.

Αιωνία σου η μνήμη.

Και πάλιν σας ευχαριστούμε όλους για την τιμητική σας παρουσία.  Μα μην παραλείψω να ευχαριστήσω το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που βοήθησαν στην ανεύρεση του νεκρού παλληκαριού μας.

Αιωνία του η μνήμη.

Ομιλία του Επιτρόπου Προεδρίας κ. Φώτη Φωτίου στην κηδεία των λειψάνων του πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974 Πέτρου Κυριάκου Φιλίππου 26.6.2016

 
Είναι με πόνο ψυχής που απευθύνουμε σήμερα το ύστατο χαίρε στον ηρωϊκώς πεσόντα κατά τις επικές, αλλά άνισες, μάχες κατά των Τούρκων εισβολέων στην περιοχή του χωριού Δίκωμο, Πέτρου Κυριάκου του Φίλιππου και της Άννας, των αγαπημένων του γονιών που έφυγαν από τη ζωή με ανοικτές τις πληγές στην ψυχή τους για το αγνοούμενο παιδί τους.

Είναι η τραγική μοίρα πολλών συγγενών αγνοουμένων μας. Ολοκληρώνουν τον κύκλο της ζωής τους με όλα τα βάσανα και τις αγωνίες που είχαν για την εξαφάνιση των παιδιών τους και φεύγουν χωρίς καμιά απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματα για την τύχη τους. Είναι ακόμα δυστυχώς και περιπτώσεις που εντοπίζονται και ταυτοποιούνται οστά αγνοουμένων χωρίς να υπάρχουν πια στη ζωή για να τα παραλάβουν μάνες, πατέρες, σύζυγοι ή αδέλφια.

Μαζί μας σήμερα σε αυτό τον ιερό χώρο στο Τσέρι, όπου η οικογένεια εγκαταστάθηκε μετά που ρίφθηκε στην προσφυγιά από την Άσσια όπου διέμενε, είναι τα τέσσερα αδέλφια του Κυριάκου και μαζί τους προσευχόμαστε όπως ο Ύψιστος τάξει την ψυχή του εκεί όπου αναπαύονται οι δίκαιοι. Το όνομα του αδελφού τους έχει ήδη καταγραφεί στον Πάνθεον των Αθανάτων της Κυπριακής Ελευθερίας μαζί με τα ονόματα των άλλων ηρώων και μαρτύρων μας.

Στις 20 Ιουλίου 1974, ημερομηνία κατά την οποία άρχισε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Κυριάκου υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία. Ήταν τοποθετημένος στον Τρίτο Λόχο του 398 Τάγματος Πεζικού, η έδρα του οποίου βρισκόταν στην Κυθρέα.

Από την αρχή της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής, δηλαδή από τις 20 Ιουλίου μέχρι και την επομένη, όλοι οι άνδρες της μονάδας του Κυριάκου έλαβαν μέρος στις μάχες για έλεγχο των τουρκοκυπριακών χωριών Επηχώ, Πέτρα του Διγενή και Τζιάος.

Στις 22 Ιουλίου το πρωί, δέκα από τους άνδρες του λόχου, οι οποίοι ήταν χειριστές οπλοπολυβόλου, συμπεριλαμβανομένου και του Κυριάκου, επιλέγηκαν από τον Ταγματάρχη Τάσο Μάρκου για την επάνδρωση θέσεων στα υψώματα της περιοχής Δικώμου, μαζί με άλλους εφέδρους.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας ισχυρές τουρκικές δυνάμεις, υποστηριζόμενες από την πολεμική τους αεροπορία αλλά και μεγάλο αριθμό αρμάτων μάχης, εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση εναντίον των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς στα υψώματα της περιοχής Δικώμου.

Ακολούθησαν σφοδρές αλλά άνισες μάχες. Ένεκα της αριθμητικής υπεροχής των εισβολέων, αλλά κυρίως λόγω της υπεροπλίας τους, διατάχτηκε οπισθοχώρηση. Με οδηγίες του Ταγματάρχη Τάσου Μάρκου οι άνδρες του τάγματος κινήθηκαν προς τα φορτηγά τα οποία βρισκόντουσαν πλησίον του Δικώμου, με τα οποία και μετέβηκαν στην περιοχή Μιας Μηλιάς. Ο Κυριάκου δεν τους ακολούθησε. Τα ίχνη του έκτοτε χάθηκαν και περιλήφθηκε στον κατάλογο των αγνοουμένων.

Αγνοούμενος παραμένει και ο Τάσος Μάρκου που δίκαια κέρδισε για τον ηρωισμό και την προσφορά του στην πατρίδα τον τίτλο του θρύλου της Κυπριακής Ελευθερίας. Εκεί στα βουνά του Πενταδακτύλου μαζί με τον Τάσο Μάρκου και τον Πέτρο Κυριάκου πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας έγραψαν λαμπρές σελίδες δόξας και ηρωισμού, αγωνιζόμενοι για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της ιδιαίτερης μας πατρίδας.

Τελικά, μετά από πληροφορίες και στο πλαίσιο των εργασιών της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ), εντοπίστηκε το 2011 σε σημείο της περιοχής Δικώμου ομαδικός τάφος, στον οποίο ανευρέθηκαν και τα οστά του ήρωα που κηδεύουμε σήμερα, 42 χρόνια μετά τις σκληρές μάχες που διεξήχθησαν εκεί.

Στη μνήμη του Πέτρου Κυριάκου και των άλλων νεκρών συμπολεμιστών του, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ. Αγωνίστηκαν και έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε εμείς και να διεκδικούμε τα δίκαια και τα δικαιώματα του λαού μας, σε μια προσπάθεια να δικαιώσουμε και τη δική τους θυσία.

Στη σκέψη και το νου μας είναι όμως πρώτα απ' όλα το θέμα των αγνοουμένων μας. Ο κατάλογος με τα ονόματά τους εξακολουθεί να είναι μακρύς. Παραμένουν αγνοούμενοι οι περισσότεροι από όσους χάθηκαν τα ίχνη τους το 1974. Είτε συμμετέχοντας στις πολεμικές επιχειρήσεις, είτε τελώντας σε καθεστώς αιχμαλωσίας, είτε ήσαν πολίτες, γέροντες ή παιδιά.

Η τραγική αυτή κατάσταση, που προκαλεί τόσο πόνο και αγωνία σε χιλιάδες οικογένειες συμπατριωτών μας, δεν είναι απλώς απαράδεκτη, είναι απάνθρωπη και συνιστά πρόκληση προς όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα.

Η μη επίλυση του ανθρωπιστικού αυτού προβλήματος της Κύπρου και η συνέχιση της δοκιμασίας και της τραγωδίας που βιώνουν καθημερινά οι οικογένειες των αγνοουμένων, οφείλεται αποκλειστικά στη στάση της κατοχικής δύναμης, της Τουρκίας. Η χώρα αυτή είναι υπεύθυνη τόσο για την πρόκληση της τραγωδίας ειδικά με τους αγνοουμένους, όσο και για την έλλειψη προόδου στις προσπάθειες επίλυσής του

.
Από το 1974 μέχρι και σήμερα η Τουρκία προβάλλει συνεχώς προσκόμματα και αναλώνει τον χρόνο με τακτικισμούς, υποσκάπτοντας την κάθε πρωτοβουλία που αναλαμβάνεται για επίτευξη προόδου.

Ενδεικτική της τραγικής κατάστασης που επικρατεί σήμερα είναι και η δραματική μείωση στον αριθμό λειψάνων Ελληνοκυπρίων που εντοπίζονται στις κατεχόμενες περιοχές, στα πλαίσια του προγράμματος της ΔΕΑ. Αν η τάση αυτή συνεχιστεί, το 2017 δεν θα υπάρχουν λείψανα Ελληνοκυπρίων στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της ΔΕΑ. Ο κίνδυνος για τερματισμό των προσπαθειών για επίλυση του προβλήματος είναι δυστυχώς ορατός, με αποτέλεσμα οι πλείστες των οικογενειών των Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών αγνοουμένων, να μην πληροφορηθούν ποτέ την τύχη των δικών τους.

Η παράδοση μερικών οστών στις οικογένειες των αγνοουμένων δεν αποτελεί για μας πλήρη διευκρίνιση της τύχης των αγαπημένων τους προσώπων. Η κατοχική δύναμη έχει ηθική, πολιτική και νομική ευθύνη και υποχρέωση να συνεργαστεί επιτέλους με ειλικρινή διάθεση, ώστε να δοθούν στις οικογένειες των αγνοουμένων οι πειστικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις που δικαιούνται για την τύχη των δικών τους.

Η Κυπριακή Κυβέρνηση παρά τις δυσκολίες, τα προσκόμματα και την άρνηση της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί στην επίλυση του προβλήματος συνεχίζει και θα συνεχίσει τις προσπάθειές της εντός και εκτός Κύπρου, ώστε να διευκρινιστεί πλήρως και η τύχη του τελευταίου αγνοουμένου μας. Αυτό αποτελεί, όχι μόνο υποχρέωση, αλλά και καθήκον σε όλους αυτούς που χάθηκαν αγωνιζόμενοι σε ένα άνισο και προδομένο αγώνα για την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Από πλευράς μας θα συνεχίσουμε τον δύσκολο, μα συνάμα ιερό αγώνα, ευελπιστώντας ότι έστω και μετά από μισό αιώνα θα τερματιστεί η αναλγησία που επιδεικνύει η κατοχική δύναμη και σε αυτό το ανθρωπιστικό πρόβλημα.

Αποχαιρετώντας σήμερα τον Πέτρο Κυριάκου ευχόμαστε να διακριβωθεί το συντομότερο η τύχη όλων των αγνοουμένων μας. Και, βέβαια, να επέλθει επιτέλους μια λύση που να επανενώνει τη χώρα μας και να την μετατρέπει σε τόπο ειρήνης, ελευθερίας, δημοκρατίας και ευημερίας για όλους τους νόμιμους κατοίκους της. Μια λύση που θα τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό και θα διασφαλίζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αρχών και αξιών, όπως και του κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να δικαιωθεί και η θυσία του Πέτρου Κυριάκου και όλων των άλλων ηρώων και μαρτύρων μας.

Αιώνια ας είναι η μνήμη του.

Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στη ταφή λειψάνων του ήρωα Πέτρου Φιλίππου από την Άσσια

 
Τιμούμε σήμερα ακόμη ένα ήρωα του μαύρου Ιούλη του 1974. Τον Πέτρο Φιλίππου από την Άσσια.

Δυστυχώς παρόλο που πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια η πληγή δεν λέει να κλείσει. Ο πόνος εξακολουθεί να είναι αβάσταχτος και να σκίζει τα στήθια. Πόνος που είναι αποτέλεσμα του πρόωρου και άδικου χαμού χιλιάδων παλληκαριών που αγωνίστηκαν για την πατρίδα και τη δημοκρατία.

Πόνος που γίνεται ακόμα μεγαλύτερος από την προδοσία. Προδοσία που έστειλε αθώα παιδιά σε μάχες χαμένες από την αρχή.

Σε μια τέτοια μάχη έστειλαν και τον Πέτρο Φιλίππου που υπηρετούσε στο 398 Τ.Π. με έδρα την Κυθρέα.

Ο Πέτρος με καταγωγή από την Άσσια ήταν μόλις είκοσι χρονών το 1974. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου θα συμπλήρωνε τη στρατιωτική του θητεία. Ήταν έτοιμος, όπως όλοι οι νέοι να ανοίξει φτερά για τη ζωή του. Να προχωρήσει στη ζωή με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του διάπλατα. Δυστυχώς τα όνειρα του δεν πρόλαβε να τα εκπληρώσει. Όπως ολονών, τα όνειρα σταμάτησαν βίαια, την ώρα που ο σειρήνες αντηχούσαν απ' άκρη σ' άκρη της Κύπρου, προμηνύοντας τη μεγάλη καταστροφή.

Ο Πέτρος βρισκόταν σε υπηρεσία την ημέρα που εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή. Επάνδρωνε πολυβολεία μαζί με άλλους στρατιώτες. Διοικητής τους ήταν ο Τάσος Μάρκου. Οι μάχες, ήταν άνισες. Τα μέσα της Εθνικής Φρουράς ήταν λιγοστά και ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τον τουρκικό στρατό. Το σθένος όμως όλων αυτών των ανθρώπων παρέμεινε αστείρευτο και απαράμιλλο. Γι' αυτό η μνήμη της θυσίας τους καταγράφεται με χρυσά γράμματα στα βιβλία ιστορίας και θα παραμένει πηγή έμπνευσης για τους αγώνες απελευθέρωσης και επανένωσης του τόπου μας. Είναι αυτοί οι ήρωες που ενώ προηγήθηκε η προδοσία, αποφάσισαν πως η Κύπρος έπρεπε να σωθεί, να μείνει ακεραία. Τα άνομα σχέδια διχοτόμησης του τόπου και του λαού μας να μη γίνουν πραγματικότητα. Στο πολυβολείο που ήταν ο Πέτρος βρίσκονταν συνολικά δέκα άτομα. Έδιναν απτόητοι μάχες μπροστά στις εκατοντάδες των εισβολέων, μέχρι που έφτασε η διαταγή για οπισθοχώρηση, αφού τα τουρκικά άρματα και ο στρατός άρχισαν να καταλαμβάνουν ένα-ένα τα χωριά της περιοχής Κυθρέας. Οκτώ άτομα έμειναν μετά την οπισθοχώρηση, που σύμφωνα με μαρτυρίες από συναδέλφους τους έτρεχαν για να μπουν στα φορτηγά που τους περίμεναν. Οι δύο όμως δυστυχώς δεν πρόλαβαν αυτοί ήταν ο Πέτρος και ο Κουμής.

Έτσι κόπηκε μια για πάντα η ζωή των παλικαριών που δεν ονειρεύτηκαν να γίνουν ήρωες, παρά μόνο άνθρωποι, όπως έγραφε και ο ποιητής. Ο Πέτρος ήταν νέος με ασχολίες και δραστηριότητες πολυποίκιλες. Ποδοσφαιριστής στο σωματείο Ομόνοιας Άσσιας, καθώς και μέλος της θεατρικής ομάδας των λαϊκών οργανώσεων Άσσιας. Άνθρωπος απλός, αλλά με θάρρος ακατανίκητο μπροστά στο θεριό του εισβολέα.

Ο πόνος για την αδικία, την προδοσία και το αιματοκύλισμα του 1974 χαράκτηκε σαν ανεξίτηλη σφραγίδα στη μνήμη και τη ψυχή ολονών μας σαν σημαδεμένοι απ' του καιρού την άγρια πληρωμή. Η Κύπρος προδόθηκε και πληγώθηκε, το 1974. Το πραξικόπημα του μαύρου εκείνου Ιούλη δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο. Ήταν το αποκορύφωμα της πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που άρχισαν να εφαρμόζουν τα άνομα σχέδια τους σε βάρος της πατρίδας μας από το 1960. Ίσως και προγενέστερα της ανακήρυξης της Κυπριακής Ανεξαρτησίας. Σχέδια τα οποία, δυστυχώς, κατάφεραν να εφαρμόσουν έχοντας πιστούς συνεργάτες την χούντα των Αθηνών και τους εντός Κύπρου συνοδοιπόρους τους, την ΕΟΚΑ Β'.

Από το 1962 ο Ραούφ Ντενκτάς, δήλωνε ξεκάθαρα πως «Δεν θα βιαστούμε να διχοτομήσουμε το νησί. Θα περιμένουμε. Η ευκαιρία θα μας δοθεί στο πιάτο». Δυστυχώς, η πρόβλεψη και επιθυμία του μετατράπηκαν για τον λαό μας σε έναν αβάσταχτο εφιάλτη.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν αποφασίσει ότι «η καλύτερη λύση για την Κύπρο είναι η διχοτόμηση». Αυτό θα τους παρείχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν την πατρίδα μας ως κατασκοπευτική βάση. Τα διχοτομικά σχέδια εκπονούνταν το ένα μετά το άλλο. Είναι πλέον γνωστή η δήλωση του Άτσεσον, εμπνευστή του περιβόητου διχοτομικού σχεδίου, πως αν είχε στη διάθεση του τον έκτο στόλο θα διχοτομούσε την Κύπρο την επόμενη μέρα.

Ούτε οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ούτε και η Τουρκία παραιτήθηκαν ποτέ από το στόχο τους να διχοτομήσουν την Κύπρο. Μεθόδευαν σιγά - σιγά την υλοποίηση του. Το 1972, οι ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως για να προχωρήσουν οι χουντικοί με πραξικόπημα, όπως αναφέρει το Πόρισμα για το Φάκελο της Κύπρου. Τελικά το πραξικόπημα ματαιώθηκε, αφού ο σοβιετικός πρέσβης Αστάβιν μετέφερε τη σχετική πληροφορία στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Δυστυχώς όμως, το μεγάλο κακό τελικά δεν αποτράπηκε. Τον Ιούλιο του 1974, τα πραξικοπηματικά σχέδια των ξένων, του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β΄ πήραν σάρκα και οστά. Μ' αυτό τον τρόπο δόθηκε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει.

Όλα αυτά δεν είναι προπαγάνδα ή υποκειμενική καταγραφή και αφήγηση της ιστορίας. Σαράντα δύο χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή ίσως κάποιες πτυχές του δίδυμου εγκλήματος να παραμένουν ανεξιχνίαστες. Τα αίτια, τους αίτιους και τους εκτελεστές της προδοσίας τους γνωρίζουμε όμως όλοι πολύ καλά. Η ιστορική αλήθεια είναι καταγεγραμμένη επίσημα στο Πόρισμα του Φακέλου της Κύπρου. Λειτουργεί σαν μεγάλη ηθική δικαίωση για όλους όσοι αγωνίστηκαν υπέρ της νομιμότητας, της δημοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα, όμως, λειτουργεί σαν αιώνια ντροπή για όλους όσοι συνειδητά πρόδωσαν με τις πράξεις τους τον λαό μας και έφεραν την τουρκική κατοχή και την καταστροφή.

Όνειδος για τους προδότες που με το φανατισμό και την παραφροσύνη τους καταδέχτηκαν ως όργανα της χούντας των Αθηνών και της EOKA B', να εκτελέσουν τα ξενοκίνητα σχέδια σε βάρος της πατρίδας μας. Γι' αυτούς που άνοιξαν τις κερκόπορτες της Κύπρου στον Αττίλα που πέντε μέρες αργότερα έφερε τον όλεθρο.

Ποιος δεν ξέρει τι έγινε το '74; Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί το ρόλο της ΕΟΚΑ Β'; της χούντας και συγκεκριμένων ιστορικών προσώπων εντός και εκτός Κύπρου; Υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όταν ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ μας απολογήθηκε εδώ στη Λευκωσία για αυτό; Όλοι γνωρίζουν, αλλά αναμεταξύ μας υπάρχουν αυτοί που ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, νοιώθουν άβολα μπροστά στην τραγωδία. Άβολα γιατί μέχρι σήμερα αναζητούμε τα παλικάρια που χάσαμε. Άβολα για τον τραγικό επίλογο που κάθε φορά εκτυλίσσεται στα αίθουσες ταυτοποίησης. Νοιώθουν άβολα και μεταθέτουν τις ευθύνες τους πάντα αλλού, επειδή κατά βάθος το ξέρουν και οι ίδιοι πως έστειλαν τα παιδιά της Κύπρου σε μια μάχη εξαρχής άνιση, προδομένη και χαμένη.

Πατριωτικό καθήκον και χρέος όλων μας, μακριά από μεγαλεπήβολες διακηρύξεις και δεσμεύσεις είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα για να δικαιώσουμε τη θυσία του Πέτρου και των άλλων παλικαριών του τόπου μας. Ο λαός μας έχει μνήμη για να θυμάται ότι πλήρωσε με το ίδιο του το αίμα τις αμαρτίες της κυπριακής εθνικοφροσύνης. Δεν ζητά όμως εκδίκηση, λύτρωση είναι που αναμένει. Ζητά να σταματήσει ο εξαγνισμός του Γρίβα και η παραχάραξη της ιστορίας που αναβιώνει ολέθριες πολιτικές θέσεις. Αναμένει από εμάς, την πολιτεία, να βαδίσουμε στο δρόμο του εφικτού για να καταφέρουμε να απαλλάξουμε την Κύπρο από την κατοχή και να την επανενώσουμε. Να σταματήσουν επιτέλους ορισμένοι να οραματίζονται τάχατες ιδεατές λύσεις, αλλά να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, ώστε να κατανοήσουμε πως μεγαλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας για διαιώνιση της παραμονής της στο νησί είναι η συνεχιζόμενη διαίρεση και κατοχή. Παραμένουμε υπόλογοι στη θυσία των ηρώων μας για απελευθέρωση και επανένωση.

Εμείς τοποθετούμαστε ξεκάθαρα υπέρ της λύσης του Κυπριακού, με θέσεις διαχρονικές και αμετάβλητες. Θέσεις που έχουν αποδειχτεί στην πορεία των διαπραγματεύσεων σωστές και λειτουργικές, αφού βοηθούν να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές στις οποίες θέλει να οδηγήσει η τουρκική αδιαλλαξία το Κυπριακό.

Λύση του Κυπριακού είναι στόχος πρώτιστος κα αμετάθετος. Έχουμε όραμα για τον τόπο και τον λαό μας που με πίστη, σθένος, συνέπεια και πατριωτισμό θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε μέχρι την τελική δικαίωση. Στηρίζουμε τις διαπραγματεύσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσουμε στην οποιαδήποτε λύση. Σωστή λύση για τον Κυπριακό λαό θα είναι αυτή που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, που θα προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά και θα άρει την όποια αδικία.

Στόχος και όραμα μας είναι να καταφέρουμε μετά από σαράντα δύο χρόνιας διαίρεσης και κατοχής να ζήσουμε μονιασμένοι στην κοινή πατρίδα, των Ε/Κυπρίων, Τ/Κυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων. Αυτό πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας στο πλαίσιο Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας. Επιδιώκουμε λύση που θα μας απαλλάσσει από την κατοχή και τις ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας μας. Λύση που θα απομονώνει τα φασιστικά και σοβινιστικά στοιχεία, αποτρέποντας τα από του να υπονομεύουν τη βιωσιμότητα της λύσης.

Η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να οδηγεί σε ενωμένο κράτος, που θα σπάζει τις διαχωριστικές γραμμές που θέλουν Ε/Κυπρίους και Τ/Κυπρίους να ζουν παράλληλα, αλλά ουδέποτε μαζί. Κράτος με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα. Με πολιτική ισότητα όπως προνοείται στα περί Κύπρου Ψηφίσματα του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις. Λύση που να αποστρατικοποιεί την χώρα μας και θα βάζει τέρμα στο εποικισμό. Λύση με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες για όλους ανεξαιρέτως.

Αυτό οφείλουμε να παραδώσουμε στις νέες γενιές. Αυτό χρωστούμε στους ήρωες μας, στον Πέτρο, ως τον ανώτατο φόρο τιμής για την θυσία τους. Όπως λέει και ο Ρίτσος, «με τούτη την αγάπη θα λυγίσουμε εκείνους που φέρνουν τ΄ άδικο και σπέρνουνε το μίσος».

Αποχαιρετιστήριος λόγος κοινοτάρχη Άσσιας Γεώργιου Ιωάννου στην κηδεία του αγνοούμενου ήρωα της Τουρκικής εισβολής Πέτρου Φιλίππου

Τα μάτια βουρκωμένα, οι καρδιές να σφίγγονται από τον πόνο, τα στόματα να ξηραίνονται και υο σάλιο πικρό, καθώς οι μνήμες γυρίζουν στις μέρες εκείνες που τις σημάδεψαν οι συμφορές που μας κουβάλησαν η βδελυρή προδοσία του πραξικοπήματος και η προγραμματισμένη εισβολή, το βάρβαρο έγκλημα που σκόρπισε τα δάκρυα και τον πόνο στο μαρτυρικό μας νησί.

Ζούσε στο σπιτικό της στην Άσσια η οικογένεια του Φίλιππου και της Άννας με τα αγόρια και τις κόρες τους. Βιοπαλαιστής ο Φίλιππος, εργατικός οικογενειάρχης πρόσφερε στην οικογένειά του ότι μπορούσε σύμφωνα με τα πρότυπα του Ασσιώτη οικογενειάρχη. Και ενώ ο αείμνηστος Φίλιππος, πιο πολύ γνωστός ως ο Ξύγενος, μαζί με την Άννα έβλεπαν τα βλαστάρια τους να ανασταίνονται στην αυλή τους ήρθε η κατάρα που αιματοκύλησε και μαύρισε το νησί μας. Σ' αυτή τη φοβερή λαίλαπα χάθηκε και ο Πέτρος, τα λείψανα του οποίου κηδεύουμε σήμερα, προσευχόμενοι σύμφωνα με τα ορθόδοξα πιστεύω μας για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής του.

Γνωρίζαμε ένα μελαχρινό παλληκάρι, μ' ένα πλατύ χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπό του. Είχε τα όνειρά του, όπως κάθε νέος, σπούδαζε σε ιδιωτικό σχολείο, ενώ παράλληλα εργαζόταν και ως ελαιοχρωματιστής. Ήταν ένα παιδί που με πίστη, υπομονή και θέληση αγωνιζόταν για ένα καλύτερο μέλλον. Υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία και ενώ είχε αρχίσει να μετρά τις μέρες για την ποθητή απόλυση, το έγκλημα και η προδοσία γκρέμισαν κάθε όνειρο, έσβησαν κάθε ελπίδα.

Ο αείμνηστος Πέτρος, επιτελώντας το ύψιστο προς την Κύπρο καθήκον, έπεσε υπερασπιζόμενος την αγαπημένη πατρίδα. Δικαιούται το φωτοστέφανο του μάρτυρα, δικαιούται τις δάφνες του ήρωα.

Στεκόμαστε ευλαβικά μπροστά από τα λείψανά σου αείμνηστε Πέτρο και δηλώνουμε ότι η Άσσια θα σε θυμάται για πάντα, η Άσσια σε έχει κατατάξει ανάμεσα στους ήρωες της Κοινότητας και θα σε τιμά πάντοτε ως άξιο παιδί της. Μπροστά στα λείψανά σου, μπροστά στις σημαίες δίνουμε την υπόσχεση ότι θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να μη ξαναβρεθούμε στις μέρες που ορίζονται από την 15η Ιουλίου και την 15η Αυγούστου. Υποσχόμαστε ότι θα αγωνιζόμαστε πάντα για την απελευθέρωση της γης που μας γέννησε και την επιστροφή στην Άσσια την αλησμόνητη, στην Άσσια την αγαπημένη.

Αυτή την στιγμή προσευχόμαστε για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής σου, μαζί με τις ψυχές του Φίλιππου και της Άννας και των άλλων συγγενών σου. Η Άσσια σε αποχαιρετά με την προσδοκία σύντομα όλοι οι Ασσιώτες να είμαστε όλοι μαζί στην Άσσια μας για να τιμήσουμε όπως αξίζει όλους του ήρωές μας.

Πατήστε εδώ να δείτε φωτογραφίες από την κηδεία του Πέτρου Κ. Φιλίππου

Καταχωρημένα άρθρα που αφορούν τον Πέτρο Κ. Φιλίππου

Κηδεία του Αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής Πέτρου Κ. Φιλίππου (16-6-2016)

Κηδεύτηκε ο Πέτρος Φιλίππου - Έπεσε στο πολυβολείο του 1974

Οι Αγνοούμενοι της Άσσιας

Ισχυρό Ψήφισμα καταδίκης της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (12-2-2015)

Strong Resolution by the European Parliament Condemning Turkey (12-2-2015)