Εμφανίσεις Περιεχομένου : 1611775
Έχουμε 11 επισκέπτες συνδεδεμένους

Μαρτυρία - Χρίστος Γιαούρτη Εκτύπωση E-mail

 

του Κώστα Χρ. Τζωρτζή

 

Στις 21 Αυγούστου 1974 ενώ βρισκόμουν με άλλους πολλούς συγχωριανούς μου στην πλατεία του Προδρόμου ζήτησα από ένα Τούρκο αξιωματικό να μου επιτρέψει να πάω να δω τι γίνονται τα πεθερικά μου ο Ανδρέας και η Χαμπού Λακκοτρύπη που ήσαν πολύ μεγάλης ηλικίας και ανησυχούσα.


Χρίστος ΓιαούρτηΟ Τούρκος αξιωματικός δεν μου έδωσε άδεια λέγοντάς μου ότι θα μου δώσει την επομένη.  Την επομένη όμως δεν ήλθε και ξεκίνησα μόνος μου για το σπίτι των πεθερικών μου.

Στη στροφή όπου βρίσκεται το σπίτι του Γιώρκου Κωστή (Κασάπη) με σταμάτησαν δυο ένοπλοι Τουρκοκύπριοι και με έστησαν στον τοίχο έχοντας κατά πάνω μου τα όπλα τους.
-    Θέλω να δω τον αξιωματικό σας, τους είπα.
Αυτοί με οδήγησαν στο σπίτι του Θωμά Βουτουρή όπου συνάντησα κάποιο Τούρκο αξιωματικό.
-Ήντα που θέλεις; Με ρώτησε.
-Θέλω να δω τι γίνονται τα πεθερικά μου.  Βγήκαμε έξω στο δρόμο και του δειξα με το χέρι μου το σπίτι.
Εντάξει πήγαινε, μου είπε.


Εγώ φοβήθηκα ότι οι Τούρκοι στρατιώτες που ήταν πιο κάτω θα με συλλάμβαναν και τον παρακάλεσα να έλθει μαζί μου.  Αφού σκέφτηκε λίγο μου είπε: Εντάξει πάμε.

Μόλις έφθασα στο σπίτι και άνοιξα την πόρτα αμέσως είδα μπροστά μου ένα φρικιαστικό θέαμα.  Η πεθερά μου ήταν κάτω στο έδαφος σκοτωμένη και στις μασχάλες της είχε ακόμα τις «βασταρκές» που την βοηθούσαν για να περπατά.  Δεν πρόσεξα που είχε κτυπηθεί.

Προχώρησα πιο μέσα στο άλλο δωμάτιο και αντίκρισα τον πεθερό μου σκοτωμένο πάνω στο κρεβάτι.  Βρισκόταν ανάσκελα και εφαίνετο ότι είχε «φάει» πολλές σφαίρες στο μέρος της καρδιάς.

Και τα δυο πτώματα βρίσκονταν σε κατάσταση αποσύνθεσης και βρωμούσαν πολύ.  Είχαν περάσει 8 μέρες από την ημέρα που τους σκότωσαν οι Τούρκοι.  Τα κορμιά τους έλυσαν και σμίκτηκαν οι σάρκες με τα αίματα.  Τα δωμάτια είχαν γεμίσει με σάρκες και αίματα.  Για να μπορώ να κυκλοφορώ στα δωμάτια πήγα και έφερα άμμο με το φτυάρι και έκαμα διάδρομο.
-Κοίταξε, ήντα που μας εκάμαν οι Τούρκοι; Είπα στον Τούρκο αξιωματικό.
-Εσάς εν τζιαί κάμαν καλλύττερα οι δικοί σας, μου απάντησε.

Μετά του ζήτησα να με αφήσει να πάω να φέρω 1-2 συγχωριανούς από την πλατεία για να με βοηθήσουν να θάψουμε τα πτώματα.

Μου έδωσε άδεια και πήγα και έφερα τον Κκαΐλη και τον Νικολή Χ"Λοΐζου (ψάλτη).  Μόλις ο Κκαΐλης είδε σε τι κατάσταση βρισκόντουσαν τα πτώματα άρχισε να φωνάζει σαν τρελός.  Δεν άντεξε να βλέπει τα πτώματα και του είπα να φύγει, όπως και έπραξε.

Με τη βοήθεια του Νικολή βάλαμε τα πτώματα σε δυο σεντόνια (δεν ήταν πολύ βαρετά) και τα εθάψαμε σ' ένα αλώνι 60 μέτρα πιο πέρα σ' ένα πρόχωμα.  Πριν τους βάλουμε χώμα απ' επάνω ο Νικολής που ήταν ψάλτης έψαλλε μερικά νεκρώσιμα τροπάρια.

Μετά γυρίσαμε και οι δυο στην πλατεία όπου ήταν και οι άλλοι συγχωριανοί μας.


ΠΗΓΗ: Άσσια μέρες συμφοράς Αγώνας για επιστροφή, Κώστας Χρ. Τζωρτζής, Λευκωσία 1989

 
assia.org.cy | Copyright 2009 All Rights Reserved | Designed by Netcy.com