Έφυγε πρόσφατα από τη ζωή η πολύ αγαπητή μας κυρία Φρύνη Κ. Καφά, η μάνα του αγνοούμενου της Τουρκικής εισβολής του 1974 Αντώνη Κ. Καφά.  Άνθρωπος ευγενικός και μειλίχιος που πάντα σε συναπαντούσε με εγκαρδιότητα και ένα χαμόγελο στα χείλη.  Κουβάλησε ένα ασήκωτο σταυρό, όπως όλες οι μάνες των αγνοουμένων μας, με καρτερικότητα και αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια.  Διεκδίκησε δυναμικά με την παρουσία της για δεκαετίες, στις πορείες και στις εκδηλώσεις των συγγενών αγνοουμένων, το δικαίωμα να γνωρίζει τι απέγινε ο αγαπημένος της Αντώνης.

Στην κηδεία της που έγινε στον ιερό ναό Παναγίας της Φανερωμένης στη Λάρνακα το Σάββατο 22/4/17, ο υιός της Δημήτρης απευθύνθηκε προς την πολυαγαπημένη του μητέρα από καρδιάς και συγκίνησε όλους του παρευρισκομένους.  Ταυτόχρονα, μέσα από το λόγο του σκιαγράφησε το δράμα και τα δεινά των ανθρώπων του τόπου μας, ιδίως μέσα από τον τρόπο που τα βίωσε μία μάνα αγνοούμενου. 

Αιωνία της η μνήμη.

Επικήδειος λόγος για την Φρύνη Καφά από τον υιό της Δημήτρη Καφά

Σάββατο 22/4/2017, Ιερός Ναός Παναγίας της Φανερωμένης, Λάρνακα

Ο πόνος της ψυχής είναι μεγάλος, τα δάκρυα τρέχουν και δεν είναι εύκολο να εκφραστείς όπως πρέπει.

Για Σένα μάνα, θα πω λίγα λόγια σήμερα στους συγγενείς και καλούς φίλους που ήρθαν δίπλα σου.  Για Σένα, για μας, για το σπίτι μας.  Για την οικογένεια που εσύ έφτιαξες για μας.  Για την πικρή ζωή σου που περιστρεφόταν γύρο από τον Αντώνη μας.

Μάνα. Ότι πιο ιερό, ότι πιο λαχταριστό στη ζωή μας.  Αυτή που σε παίρνει από το χέρι και σε κάνει άνθρωπο.

Εκτός από τις χαρές μάνα έζησες πολλές πικρές και αβάσταχτες στιγμές άλλα περισσότερο έζησες την λύπη του Αγνοούμενου γιου σου και  αδελφού μας Αντώνη από το 1974.

Γεννήθηκες στις 2 Ιουνίου 1930.
Αρκετοί ρωτούσαν πόσων χρονών είσαι.  Ο Θεός ο οποίος είναι δίκαιος φρόντισε και σου χαρίσει λίγα χρόνια ακόμη μια και ο Αντώνης μας είχε την κακή τύχη να δολοφονηθεί από τους Τούρκους σε ηλικία 21 ετών.

Όταν είμαστε στην Άσσια μας φρόντιζες πάντοτε για το καλό μας.  Τόσο εσύ όσο και ο πατέρας μας δουλεύατε σκληρά στα χωράφια, στο χοιροστάσιο στο Λεωφορείο για να μας σπουδάσετε για  να έχουμε μια καλύτερη ζωή.  Μας διδάξατε την αγάπη της οικογένειας.

Σε θυμόμαστε με το τράκτορ και την καρότσα να μεταφέρεις  καυσόξυλα από σπίτι σε σπίτι για να μας βοηθήσετε.

Το 1974 μας βρήκε η Τουρκική εισβολή και ήρθαμε στην Λάρνακα.  Δυστυχώς ο Αντωνής μας ήταν αγνοούμενος.  Μάνα ήταν το μεγαλύτερο σου μαρτύριο και το δικό μας.  Ρωτούσες συνέχεια για την τύχη του Αντώνη μας.  Είχες μια πολύ δύσκολη ζωή.  Πάντοτε η σκέψη σου στον Αντώνη

Στις 18 Αυγούστου 1993 χάνεις τον πολυαγαπημένο σου σύζυγο Κυριάκο και πατέρα μας.  Δυστυχώς και ο πατέρας μας έφυγε με τον ίδιο πόνο.

Αποδεικνύεις για ακόμα μια φορά την ανθεκτικότητα σου, το κουράγιο και τη δύναμη σου.  Δεν το βάζεις κάτω και πεισματικά περιμένεις να μάθεις για την τύχη του Αντώνη μας.

Περίμενες καρτερικά με δάκρυα στα μάτια καθόσουν μπροστά στην τηλεόραση να ακούσεις κάποιο καλό μαντάτο.
Στις 4 Ιανουαρίου 2013 έμαθα επίσημα τα κακά μαντάτα.  Δεν τολμούσα να σου το πω.
Στις 12 Ιανουαρίου 2013 έγινε η κηδεία του Αντώνη μας αγνοούμενου από το 1974 κατά την τουρκική εισβολή, του οποίου εξακριβώθηκε η ταυτότητα με τη μέθοδο DNA.
Λύγισες πλέον.  Κάθε Σαββάτο ανελλιπώς έκανες το πρόσφορο για να μνημονεύεις τον Αντώνη μας.
Ξεκίνησε για σένα η αντίστροφη μέτρηση.  Η υγεία σου και η ψυχολογία σου κλονίστηκε.  Προσπαθούσες να μας το κρύψεις να μην μας πληγώνεις αλλά ο πόνος φαινόταν στα μάτια σου.  Άρχισαν όμως οι επισκέψεις στους γιατρούς.

Έζησες πολλούς πόνους στη ζωή σου.  Ο πιο μεγάλος πόνος έλεγες ήταν «Όταν έθαψες τον Αντώνη μας.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος η μάνα να θάβει το σπλάχνο της.  Αλλά, δόξαζες τον Θεό.

Η καρδιά σου ήταν πλέον ραγισμένη έπειτα από αυτό το φοβερό γεγονός και η θλίψη πάντοτε στο πρόσωπο σου που άφησε το κενό του Αντώνη μας.

Έτσι τώρα και εμείς, βιώνουμε το κενό που άφησες εσύ ο πατέρας μας και ο Αντώνης.

Μάνα σου άρεσε να ασχολείσαι με μεράκι με τον κήπο σου ? λάτρευες τα λουλούδια σου. Έμπλεκες με το σμιλί με τις ώρες, πίσω από τα χαμηλωμένα γυαλιά σου.
Έλεγες ότι απασχολείσαι για να ξεχνάς το πόνο σου για τον Αντώνης μας.

Μάνα χαιρόσουν τόσο πολύ να μαγειρεύεις για  όλους μας.
Παρόλες τις  δυσκολίες που αντιμετώπιζες δεν τα έβαζες κάτω.

Μέχρι και πέρσι έκανες τις αγαπημένες σου φλαούνες.
Φέτος ετοίμασες όλα τα απαραίτητα για  τις φλαούνες σου.

Δυστυχώς αλλά ήταν τα σχέδια τα δικά σου και άλλα τα σχέδια του Θεού.  Ήθελε να σε πάρει κοντά  του.

Την Αγία βδομάδα ήσουν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας μέχρι και χθες.

Μάνα στο κρεβάτι του πόνου κάποτε μας χαμογελούσες και άλλες φορές έκλαιγες.  Το ένιωθες ότι κόντευε η ώρα και μας το έλεγες.  Ζήτησες  να κοινωνήσεις.  Μας φιλούσες συνέχεια και δεν χόρταινες.  Μας έλεγες είμαι καλά.

Μάνα σε χαρακτήριζε η υπερβολική σου αδυναμία για την οικογένεια σου.  Ρωτούσες ονομαστικά για την δική μου οικογένεια, την οικογένεια της Ελένης και την οικογένεια της Μάρως να σου πούμε τι κάνουν ξεχωριστά ο καθένας.

Έκανες μεγάλη χαρά όταν σε  επισκεπτόταν τα εγγόνια σου ή σε έπαιρναν τηλέφωνο.  Σου άρεσε πολύ  να βρισκόμαστε όλοι μαζί και με τα εγγόνια σου.

Είχες αγάπη και για την αδελφή σου Έλλη που έφυγε και αυτή και μετέπειτα είδες να φεύγει από κοντά σου και ο αδελφός σου Φραγκόπουλος.

Επίσης ρωτούσες ονομαστικά τι κάνουν οι συγγενείς σου στην Λευκωσία και αν τους επισκέφτηκα.

Μάνα ήσουν πολύ καλή, άξια, εξαιρετικά δραστήρια και δυναμική

Μάνα ήσουν, είσαι και θα είσαι δίπλα μας, όσο ζούμε.

Μάνα σου ζητούμε συγνώμη.  Προσπαθήσαμε να σε βοηθήσουμε όσο μπορούσαμε αλλά δεν τα καταφέραμε.  Μάνα χθες το απόγευμα έφυγες από τη ζωή για την ουράνια γειτονιά σου μετά που είχες κοινωνήσει.  Όλες αυτές τις μέρες είμαστε δίπλα σου μέχρι και την τελευταία σου πνοή και μας κρατούσες τα χέρια.  Εγώ η Ελένη και η Μάρω όπως μας το είχες ζητήσει.  Ο Αντώνης και ο Πάπας μας σε περίμεναν στη νέα σου κατοικία.
Περήφανοι για σένα νιώθουν οι συγγενείς και φίλες σου, που μαζεύτηκαν εδώ σήμερα και άλλοι που για κάποιο προσωπικό λόγο δεν τα κατάφεραν να είναι εδώ.  Όλοι σου προσφέρουν την αγάπη τους. 
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρουσία σας εδώ.  Ευχαριστούμε τους προσωπικούς σου γιατρούς και όσους άλλους μας έδωσαν την βοήθεια τους.

Ευχαριστούμε όλους που οποιοδήποτε τρόπο μας στήριξαν. 
Είμαι σίγουρος ότι η ψυχή σου χαίρεται μαζί μας, γιατί επιτέλους βρίσκεσαι ανάμεσα στους δικούς σου ανθρώπους.  Επιτέλους θα αναπαυτείς εν ειρήνη. 
Σε λίγο θα είσαι κοντά στην αγκαλιά του παπά μας Κυριάκου, και του αγαπημένου σου γιου Αντώνη.  Θα  τον ρωτήσεις να σου λύσει όλες τις απορίες σου και να του δώσεις πολλές αγκαλιές και φιλιά που στερήθηκες τόσα χρόνια.
Θα συναντήσεις τα αδέλφια σου και επίσης τους υπόλοιπους συγγενείς μας και όλοι μαζί θα είσαστε κοντά στο Θεό.
Αγαπημένη μας μητέρα, με λίγα λόγια σε αποχαιρετούμε μ? ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερες σε όλη σου τη ζωή και  μας έμαθες να είμαστε αγαπημένοι οικογένεια.

Μάνα σε αυτή τη ζωή η ύλη δεν έχει καμία αξία.  Αξία έχει η ανθρωπιά, καλοσύνη, η αγάπη και η ψυχή.

Σ' ευχαριστούμε καλή μας μητέρα και θα σε θυμόμαστε πάντα.

Καλό ταξίδι και αιωνία σου η μνήμη αγαπημένη μας μητέρα και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

ΚΑΙ ΤΩΡΑ μάνα θα  ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ.  ΣΕ ΑΓΑΠΩ.  ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ

ΚΗΔΕΙΑ

Την πολυαγαπημένη μας μητέρα και γιαγιά

ΦΡΥΝΗ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΦΑ
(Μητέρα Πεσόντος κατά την Τουρκική Εισβολή)
από την Άσσια
κάτοικο Λάρνακας

που απεβίωσε χθές Παρασκευή 21 Απριλίου 2017 σε ηλικία 87 ετών, κηδεύουμε σήμερα Σάββατο 22 Απριλίου 2017 και ώρα 11:00 π.μ από τον

Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λάρνακα και καλούμε όσους τιμούν τη μνήμη της, όπως παραστούν.

Η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Λάρνακας.

Η οικογένεια θα δέχεται συλλυπητήρια στην εκκλησία από τις 10:30π.μ.

Οι τεθλιμμένοι:
Παιδιά: Δημήτρης και Κάκια Καφά
Ελένη Καφά
Μάρω και Αρτέμης Χατζηκωνσταντή
Εγγόνια και λοιποί συγγενείς

Αντι στεφάνων, θα γίνονται εισφορές υπερ της ανέγερσης Μνημείου Πεσόντων και Αγνοουμένων Άσσιας

και για τις άπορες οικογένειες ενορίας Φανερωμένης.