Έρημη, βουβή και αλειτούργητη παραμένει για 36 τώρα χρόνια η εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου στην πάνω ενορία της Άσσιας, που γιόρταζε πανηγυρικά σαν αύριο. Τέτοια μέρα στις 29 Αυγούστου, η Άσσια ντυνόταν στα γιορτινά της και ολόκληρη η κοινότητα βρισκόταν στο πόδι. Όλα τα σπίτια και όλοι οι δημόσιοι χώροι καθαρίζονταν και ευπρεπίζονταν για το μεγάλο γεγονός. Όλα έπρεπε να λειτουργούν στην εντέλεια γιατί η φιλόξενη Άσσια θα δεχόταν και θα καλωσόριζε τους ξένους της. Την αυριανή γιορτή γινόταν μονοκκλησιά, λειτουργούσε δηλ. μόνο η εορτάζουσα εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου στην πάνω γειτονιά. Όλος ο κόσμος μαζευόταν και εκκλησιαζόταν στην εορτάζουσα εκκλησία όπου γινόταν και εμποροπανήγυρις, το προσφιλές για τους Ασσιώτες παναΰρι τους.

Εκείνο όμως που χαρακτήριζε πάντα τους Ασσιώτες, πέρα από την εργατικότητα και τη δημιουργικότητά τους, ήταν η ειλικρινής, η παροιμιώδης φιλοξενία τους. Όταν έμπαινε ξένος στο καφενείο έπρεπε να τον κεράσουν, και τον κερνούσαν, σχεδόν όλοι οι θαμώνες, αρκετοί δε από αυτούς ήταν εκείνοι που τον καλούσαν για φαγητό στο σπίτι τους και προσφέρονταν να τον εξυπηρετήσουν.

Είναι γι' αυτούς αλλά και για πολλούς άλλους λόγους που οι Ασσιώτες, που πλήρωσαν βαρύ τίμημα με τους νεκρούς και το μεγάλο αριθμό αγνοουμένων τους, νιώθουν με ανείπωτη πικρία τη νοσταλγία της επιστροφής στη σκλαβωμένη Άσσια, εκεί που είναι θαμμένοι οι δικοί τους, εκεί που έζησαν τα παιδικά τους χρόνια, εκεί που έζησαν χαρές και λύπες και εργάστηκαν και δημιούργησαν. Οι Ασσιώτες πρέπει να έχουμε, όπως άλλωστε και όλοι οι πρόσφυγες και παθόντες, υπομονή και να ευχαριστούμε το Θεό και τον Τίμιο Πρόδρομο που μας αξίωσαν και μας βοήθησαν να μεταφέρουμε από το κατεχόμενο χωριό μας την τίμια εικόνα του Βαπτιστή Ιωάννη Προδρόμου, που σήμερα είναι τοποθετημένη για καθημερινό προσκύνημα στον ιερό ναό του Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς.

Να ελπίζουμε και να είμαστε σίγουροι ότι «ο Θεός όστις τα πανθ' ορά» θα τιμωρήσει τους αλλόπιστους και εκείνους από τους Χριστιανούς που τους υποστηρίζουν και θα μας βοηθήσει σύντομα να επιστρέψουμε με αγάπη και ειρήνη στα τίμια χώματα των κατεχόμενων εδαφών μας για να συνεχίσουμε τη δημιουργική ζωή στα σπίτια και τις περιουσίες μας. Ο Άγιος Σπυρίδωνας δεν θα επιτρέψει και δεν θα αφήσει για πολύ ακόμη τους αλλόθρησκους και όλους εκείνους που τους υποστηρίζουν να μπαίνουν και να καταπατούν τα τίμια χώματα της γενέτειράς του Άσσιας.

Η μεγάλη απογοήτευση και το πικρό παράπονο των Ασσιωτών αλλά και όλων των προσφύγων είναι ότι η Κυβέρνηση αλλά και η Εκκλησία άφησαν την Τουρκία ανενόχλητη να ασχημονεί σε βάρος μας, να καταστρέφει τις εκκλησίες μας και την πολιτική κληρονομιά μας, που είναι και πολιτιστική κληρονομιά όλων των λαών, αλλά κυρίως των χριστιανικών, που αντί να τη ραπίζουν και να την τιμωρούν, τη χαϊδεύουν, την ανταμείβουν (έγινε μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και προχωρεί ακάθεκτη για μια θέση στην Ε.Ε.) και την ίδια στιγμή ταλαιπωρούν και τιμωρούν τους Ε/κ γιατί μας θεωρούν εμπόδιο στα σχέδιά τους για τουρκοποίηση της Κύπρου. Κόμματα, Εκκλησία και Πολιτεία έπρεπε να βρίσκονταν σε μόνιμη εγρήγορση, σε συνεχή συναγερμό με αισθητή την παρουσία τους παντού, για να μην αφήνουν την Τουρκία σε χλωρό κλαρί, για να πάρουν και οι πρόσφυγες το μήνυμα ότι εκείνοι που τους προσφυγοποίησαν, ούτε τους ξέχασαν ούτε τους



του Ανδρέα Προδρόμου

Εφημερίδα "Σημερινή"
28-8-2010

Το άρθρο βρίσκεται καταχωρημένο στη διεύθυνση:

http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/299514