του Γιάννου Δημητρίου

Τιμούμε την μνήμη των δολοφονηθέντων συγχωριανών μας από τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής και υποκλινόμαστε μπροστά στα ιερά λείψανά τους. Αποτίνουμε φόρο τιμής στη δική τους θυσία και σ' αυτή των οικογενειών τους. Η σκέψη μας οδηγεί στις χαροκαμένες μάνες και συζύγους που δάκρυσαν τα βράδια μπροστά στο άδειο από τη θέση τους τραπέζι, που βούρκωσαν τα πρωϊνά για τη δική τους απουσία, στα παιδιά τους που στερήθηκαν την παρουσία τους, που μελαγχόλησαν στη δική τους τη γιορτή, στο δικό τους γάμο.

Ήρωες δεν ήταν μόνο οι νεκροί μας, ήρωες είναι όλοι εκείνοι που καρτερικά μαρτύρησαν και μαρτυρούν για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες αναμένοντας την ημέρα της δικαίωσης, την ημέρα που θα απαλλαγεί ο τόπος μας από την τουρκική κατοχή και τις στρατιές των εποίκων που κουβάλησε και θα φυσήσει αέρας ελευθερίας. Και όπως αρμόζει σε έντιμους και αξιοπρεπείς ανθρώπους, να επιστρέψουμε νοικοκύρηδες στη γη που μας γέννησε, τη γη που είναι ποτισμένη με ποτάμια από τον ιδρώτα των προγόνων μας. Μόνο τότε θα αναπαυθεί η ψυχή των αδικοχαμένων ηρώων μας.

Την 5η Νοεμβρίου 2011 άνοιξε ένας νέος θλιβερός, αλλά ταυτόχρονα και λυτρωτικός κύκλος για τις οικογένειες έξι Ασσιωτών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ κατά την 14ην Αυγούστου 1974 από τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Πρόκειται για τους Γεώργιο Ζωγράφο (ετών 48) που δολοφονήθηκε μέσα στο σπίτι του μπροστά στα μάτια της συζύγου του, τον Χρήστο Σίσκο (ετών 70) που δολοφονήθηκε λίγο μετά τη σύλληψη του σε μικρή απόσταση από το σπίτι του, τους τρεις άοπλους έφεδρους στρατιώτες Γεώργιο Ναθαναήλ Πίττα (ετών 27), Κωστή Γ. Κάρουλλα (ετών 33) πατέρα τεσσάρων ανήλικων παιδιών, Γεώργιο Σ. Χρυστοστόμου - Εξωμετοσιανού (ετών 22) που παραδόθηκαν στον Τουρκικό στρατό και εκτελέστηκαν μπροστά στα μάτια άμαχων πολιτών (βλέπετε μαρτυρία της Ελένης Χρίστου Σίσκου¹) και του Κώστα Κ. Σίσκου (ετών 38) που δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του την ώρα που απεγνωσμένα ο αποβιώσας Λούκας Γεωργιάδης, αμερικανός υπήκοος, προσπαθούσε να πείσει τον Τούρκο αξιωματικό μερικά μέτρα μακριά ότι ήταν ένας καλός και φιλήσυχος νοικοκύρης που δεν έβλαψε ποτέ κανένα.

Όλες οι πιο πάνω περιπτώσεις είναι τεκμηριωμένες με αδιάσειστα στοιχεία και μαρτυρίες και αποτελούν μέρος της αλυσίδας των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξε ο Τουρκικός στρατός στην Κύπρο και πιο συγκεκριμένα στην Άσσια το καλοκαίρι του 1974. Ο Τουρκικός στρατός εφάρμοσε ένα συστηματικό μηχανισμό καταστροφής, με δολοφονίες, λεηλασίες, βιασμούς, εκφοβισμού και εξαθλίωσης των εγκλωβισμένων αμάχων πολιτών που απώτερο στόχο είχε την εκδίωξη μας από τις πατρογονικές μας εστίες και την επιβολή της πολιτικής της εθνοκάθαρσης. Είναι με βαθιά θλίψη που παρατηρούμε ότι το θέμα έχει περιοριστεί στην απλή ταυτοποίηση λειψάνων και η Τουρκία με την πολιτική που ακολουθήσαμε διαχρονικά παραμένει στο απυρόβλητο για τα εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει στην Κύπρο.

Μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί πέντε κηδείες και είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012 και ώρα 10:30 πμ, η κηδεία του Κώστα Κ. Σίσκου από τον ιερό ναό Αποστόλου Λουκά στο Συνοικισμό Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό.

Τα στοιχεία για όλες τις κηδείες τα παραθέτουμε πιο κάτω:

Αιωνία τους η μνήμη.

Πατήστε εδώ για να δείτε τις φωτογραφίες

Πηγές:

1.Άσσια μέρες συμφοράς Αγώνας για επιστροφή, Κώστας Χρ. Τζωρτζής, Λευκωσία 1989, μαρτυρία Ελένης Χρίστου Σίσκου