Προέδρου της Πανελλήνιας Επιτροπής Γονέων και Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας

11 Μαϊου 2019, εκκλησία Αγ. Ανδρέα, Πλατύ Αγλαντζιάς

Ξεχωριστή ημέρα...
τα συναισθήματα έντονα, ανάμικτα, δυνατά...

Δεν ξέρεις αν η θλίψη επικρατεί της υπερηφάνειας...

Δεν καταλαβαίνεις αν ο πόνος προέρχεται από την απώλεια ενός μεγάλου άντρα ή από το αποτέλεσμα που ανέμενε η θυσία του...

Ακόμη η γη μας στενάζει κάτω από την παράνομη κατοχή...
οι πρόσφυγες κοιτούν με συγκρατημένη ελπίδα την επιστροφή στον τόπο τους...
Ακόμη η λίστα των Αγνοουμένων μας αριθμεί σε κάποιες εκατοντάδες άτομα...
Μένει  η θυσία του να προσδιορίζει σαν φάρος τον τρόπο της συνέχισης του αγώνα που εκείνος άρχισε...

Υποστράτηγε Χρίστο Φώτη

Βρισκόμαστε  σήμερα όλοι εδώ να σε υποδεχτούμε, προσωρινά στην πατρίδα, να σε καλωσορίσουμε στον ελεύθερο τόπο σου, με την ελπίδα της επιστροφής στο σπίτι σου, στην Άσσια.

Σε υποδεχόμαστε και συνάμα σε αποχαιρετούμε..!
Δίπλα στο μικρό ξύλινο φέρετρο με το ιερό λείψανο σου, σε αποχαιρετά σήμερα, η οικογένεια σου, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοι σου, οι χωριανοί σου...

Αλήθεια...! πως μπορεί να χωρέσει το μικρό αυτό ξύλινο φέρετρο, την ώριμη νιότη σου, την λεβεντιά σου, την καλοσύνη σου, τον γνήσιο χαρακτήρα σου, τη μεγαλοψυχία σου, την ηθική σου, την αγάπη σου για την ζωή;

Σε αποχαιρετά η πατρίδα σου!

Το φέρετρο αυτό, καλυμμένο με το σύμβολο που εσύ δόξασες, την σημαία, δεν μπορεί να χωρέσει την αντρειοσύνη και το μεγαλείο της θυσίας σου...

Χρίστο Φώτη...

Διάβασα την σύντομη ιστορία σου, διέσχισα την ένδοξη διαδρομή σου και σε γνώρισα...

Σε γνώρισα μέσα από τις σελίδες της ιστορίας που σε αγκάλιασε για την προσφορά σου.

Πρωτοαντίκρισες τον ήλιο στην Άσσια, σε ένα αγροτόσπιτο...
Στο σχολείο σε διακρίνει η φιλομάθεια, οι άριστες επιδόσεις σου στα μαθήματα και η έμφυτη λεβεντιά σου, όταν με βροντερή φωνή απέδιδες ρόλους σε πατριωτικά έργα και απάγγελλες ποιήματα...

Μεγαλώνεις με το όραμα του Έλληνα Αξιωματικού, το όνειρο να ηγηθείς, να προσφέρεις στο πολύπαθο νησί σου και τα υλοποιείς...

Με τον χαρακτήρα σου, με την λεβέντικη παρουσία σου, το επιβλητικό ύφος, με ζηλευτές διακρίσεις, γαλουχημένος με τα εθνικά ιδεώδη ανεβαίνεις την σκάλα της προσφοράς, της ενσυνείδητης υπηρεσίας προς την μεγάλη πατρίδα, έχοντας στην καρδιά σου την αγάπη προς την μικρή , ιδιαίτερη σου πατρίδα, την Κύπρο...

Με υπεύθυνο επαγγελματισμό, με ειδικές ικανότητες συνεχίζεις την ανέλιξη σου, προσφέρεις στην οργάνωση του νεοσύστατου στρατού εμφυσώντας στα στελέχη του το αίσθημα του καθήκοντος και της ευθύνης...

Άτυχοι εκείνοι  που δεν σε συνάντησαν...
Τυχεροί οι άνθρωποι που σε γνώρισαν και σε έζησαν.. οι συνάδελφοι, οι συναγωνιστές, οι φίλοι και οι συγγενείς σου...

Υπερήφανοι γονείς ο Φώτης, ο πατέρας σου, η μητέρα σου Μαρία, τα αδέλφια σου Μαργαρίτα, Ελένη και Λοίζος...

Η Βασιλική Μορφονιού, η Κική Φώτη, η αγαπημένη σου γυναίκα και τα δύο σας παλικάρια, ο Φώτης και ο Στάθης.
μέσα από τις διηγήσεις της Κικής, γνώρισα τον άνθρωπο Χρίστο Φώτη, όταν με βρεγμένα από δάκρυα  μάτια και τρεμάμενη φωνή προσπαθούσε να μεταφέρει την σύντομη ζωή σου με τις δικές της περιγραφές...

Δεν είναι συναισθηματικά και  ανθρώπινα κατανοητή η προσφορά και  η θυσία, όταν η απουσία μεγαλώνει και πονά η απώλεια...

Έλειπες από την ζωή τους, έλειπες από τους γονείς σου, τα αδέλφια σου, τους φίλους σου και τους συγγενείς σου...

Έλειπες από την οικογένεια σου, την Κική, τον Φώτη, τον Στάθη...

Έλειπες από την ζωή σου...την ζωή των 43 χρόνων σου...

Αρνήθηκες την απλή καθημερινότητα της ύπαρξης σου...

Στερήθηκες εκούσια το χρώμα των λουλουδιών, το γαλάζιο του ουρανού, το κίτρινο χαλί του θέρους, την αύρα της θάλασσας, την δροσιά της άνοιξης...

Οι επιλογές σου, απόλυτα ενσυνείδητες και αντίστοιχες με το όραμα σου, με τις προσδοκίες σου...

Το πρωινό του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου, εκείνο το μαύρο και βαρύ πρωινό της παράνομης και βάρβαρης Τούρκικης εισβολής, γράφεις εκεί στην Μόρφου την δική σου προσωπική σελίδα στην ιστορία.

Γνήσιος απόγονος των Ηρώων του έθνους μας, οπλίζεσαι σαν κοινός μαχητής, μπαίνοντας ο ίδιος επικεφαλής, εμψυχώνοντας τους άνδρες σου.

Γεννημένος ηγήτορας δείχνεις πως κατακτιέται η νίκη , πως κερδίζετε μια μάχη...

Χτυπημένος θανάσιμα, νεκρός... κερδίζεις την μάχη των Καζιβερών...

Αναμετρήθηκες με την αθανασία και κατέκτησες την δόξα...

Τον πόλεμο τον χάσαμε...

Γιατί η δική σου  αυταπάρνηση,  η αφοσίωση στα εθνικά ιδεώδη, η πίστη στα ιδανικά...γιατί, η λεβεντιά είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών συνεχιστών του μεγαλείου της ελληνικής ψυχής...

Οι προδότες, οι ριψάσπιδες ας μείνουν κρυμμένοι, όπως και τότε το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και ας συμβιβαστούν με την μιζέρια της θνητής τους ζωής, ας κουβαλούν αιώνια τις ενοχές τους...

Η δική σου πορεία, ηρωική...
Η δική σου θυσία, ένδοξη...

Η ηθική της προσφοράς σου, η αφοσίωση στην πατρίδα σου, δεν χωρούν  σε ένα ξύλινο κασελάκι  και ο Θάνατος πισωγυρίζει αμήχανος μπροστά στην αντρειοσύνη σου, αφού και εσύ κατέληξες εκεί που οι ψυχές όλων των Ηρώων μας καταλήγουν...

στην μεριά του Παραδείσου όπου βρίσκονται όλοι οι Αθάνατοι ήρωες της φυλής μας...

Και σήμερα στο μικρό αυτό φέρετρο βρίσκεται στοιβαγμένο το άγιο λείψανο σου... Η ψυχή σου όμως εδώ και καιρό πέταξε ψηλά, πάνω από τον ουρανό, πέρασε από την Άσσια, από το χωριό σου, από το σπίτι σου...
Θέλησες να γυρίσεις στο πατρικό σου σπίτι να πάρεις την ευχή των γονιών σου,  έπρεπε να αγκαλιάσεις τα αδέλφια σου, να σκουπίσεις τα δάκρυα από τα μάτια της αγαπημένης σου γυναίκας  και να αφήσεις την παρακαταθήκη της θυσίας σου, ανεκτίμητο δώρο στα παιδιά σου...

Μα... «των ανδρειωμένων ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται»...

Σήμερα που η απώλεια, μετουσιώνεται σε υποδοχή, σκουπίστε τα δάκρυα σας...

Ο Χρίστος Φώτης βρίσκεται στο πάνθεο των Ηρώων, Αθάνατος και Δοξασμένος...

Σήμερα δεν σε τιμά μόνο ο τόπος σου, σε τιμά ολόκληρη η Ελλάδα.

Είναι η μορφή σου να μας θυμίζει το χρέος που οφείλουμε στον σύγχρονο Ήρωα του έθνους μας...

Σκουπίζουμε τα δάκρυα μας και νιώθουμε μόνο τιμή και υπερηφάνεια για την προσφορά σου...

...παίρνουμε σαν σε σκυτάλη τον δικό σου αγώνα,  ιερή παρακαταθήκη  και υποσχόμαστε την συνέχιση του...

Σήμερα ο πόνος και η απουσία δίνουν την θέση τους στον σεβασμό και την υπερηφάνεια...

Σήμερα, εμείς οι θνητοί υποδεχόμαστε τον Αθάνατο Ήρωα...

Αντισυνταγματάρχη...
Υποστράτηγε Χρίστο Φώτη
Καλώς Όρισες...

Πατήστε εδώ να δείτε φωτογραφείες από την κηδεία