Εντοπίσαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του συγχωριανού μας Χαράλαμπου Κίτσιου στο Ενημερωτικό Δελτίο της Ένωσης Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Κύπρου (ΕΔΙΠΠΑΚ).

Παρά το γεγονός ότι παρέλθει κάποιο χρονικό διάστημα από τότε που την παραχώρησε (Νοέμβριος 2013), εντούτοις οι παρατηρήσεις και τα σχόλια του εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά επίκαιρα και γι' αυτό το λόγο την μοιραζόμαστε μαζί σας.  Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμα ένα περήφανο Ασσιώτη που μας συστήνεται με τον απλό και μεστό του λόγο. Ακολουθεί αυτούσια η συνέντευξη.

Πηγή: ΕΔΙΠΠΑΚ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Η ενότητα Πρόσωπα φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα παράθυρο γνωριμίας συναδέλφων μας που δραστηριοποιούνται εκτός του επαγγελματικού χώρου του Πανεπιστημίου και έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας παρουσιάσουν.

Χαράλαμπε, βοήθησε μας λίγο στο να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

Να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου δίνεται να επικοινωνήσω με τους συναδέλφους.

Κατάγομαι από την Άσσια της επαρχίας Αμμοχώστου. Φοίτησα για τρία χρόνια μέχρι την εισβολή στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Συνέχισα μετά την φοίτηση μου στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού. Σπούδασα Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Εργάστηκα για τέσσερα χρόνια στη Σαουδική Αραβία και δέκα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα ως Μελετητής ηλεκτρολογικών υπηρεσιών σε κατασκευαστικά έργα. Διαμένω στη Λευκωσία. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο κόρες.

Έχεις επανεκλεγεί στη θέση του Εκπροσώπου Διοικητικού Προσωπικού στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Κύπρου. Ποιές είναι οι ιδιότητες του χαρακτήρα σου που πιστεύεις ότι έχουν εμπνεύσει εμπιστοσύνη στα μέλη του προσωπικού ώστε να σε επανεκλέξουν;

Ποια ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία σου στα χρόνια εργασίας σου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η μεγαλύτερη αποτυχία;

Ανακαλώ στη μνήμη μου εικόνες του χώρου της Πανεπιστημιούπολης του 1998 και τις συγκρίνω με την σημερινή πραγματικότητα. «Δεν γεννιέται μια πόλη σε μια νύκτα».  Με θλίβει το γεγονός ότι η αναγνώριση του έργου που επιτελείται από το Διοικητικό Προσωπικό, ανεξάρτητα της βαθμίδας που είναι, σπανίως αναγνωρίζεται και ακόμη σπανιότερα ανταμείβεται.

Στα χρόνια της εργασίας σου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, τι παρατηρείς να έχει μείνει σταθερό ως αξία;

Το ερώτημα σας είναι ενδιαφέρον, αλλά εξαιρετικά δύσκολο να απαντηθεί σύντομα και υπό μορφή μιας συνολικής απάντησης. Διατυπώνεται έντονα η άποψη ότι η σημερινή μας κρίση είναι κρίση οικονομική. Ουσιαστικά όμως βιώνουμε μια κρίση αξιών, θεσμών, κουλτούρας και αντιλήψεων. Η ηθική κρίση μαστίζει τον τόπο μας όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του. Παρά ταύτα η συναδελφικότητα, αλληλεγγύη και εργατικότητα ευτυχώς παραμένουν διαχρονικές αξίες. Η τιμιότητα και εντιμότητα συχνά διαπιστώνεται να έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Η χώρα μας έχει ανάγκη από ικανούς, τίμιους και εργατικούς νέους ανθρώπους με φαντασία και σχέδια, και βεβαίως όχι πονηρούς μεσάζοντες ούτε πρόσκαιρους κερδοσκόπους. Με νέα μυαλά μα προπαντός μη κομματικοποιημένα θα έλθουν νέες ιδέες και μαζί τους η ελπίδα να περάσουμε την τρικυμία.

Το Πανεπιστήμιο Κύπρου, όσο ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να επαναπροσδιορίσει το όραμα και στόχους του, στο νέο γίγνεσθαι, να δώσει πίσω στους νέους το θαυμάσιο δώρο να τρέφουν όνειρα για το μέλλον. Γιατί στον άνθρωπο που του αποστερείς το δικαίωμα να ονειρεύεται, ουσιαστικά τον σκοτώνεις.

Ποια προβλήματα του Πανεπιστημίου Κύπρου θα όριζες ως μακροχρόνια και δυσεπίλυτα; Είσαι αισιόδοξος ότι θα επιλυθούν;

Οικονομική εξάρτηση, πολιτικές παρεμβάσεις, παλινδρομήσεις εξ αιτίας πολιτικών διαδικασιών, απηρχαιωμένο σύστημα προσλήψεων και προαγωγών, έλλειψη μηχανισμών επίλυσης διαφορών, ασάφεια ρόλων και εξουσιών θεσμικών οργάνων είναι μερικά από αυτά. Ωστόσο θα είμαι άδικος αν δεν καταγράψω ότι έχουν γίνει πάρα πολλά στα μόλις είκοσι χρόνια ζωής του. Κράτησε την υπόσχεσή του κι έδωσε στον τόπο ένα αξιοζήλευτο Πανεπιστήμιο. Ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης έγραψε «Δεν γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω, γυρεύω τον νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν μπρός».

Πως αντεπεξέρχεσαι στις αυξανόμενες υποχρεώσεις και τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας;

Στην καθημερινότητα μου βρίσκομαι σε ένα συνεχή αγώνα για να προλάβω όλους και όλα...

Ποιο είναι το δικό σου όραμα για το Πανεπιστήμιο Κύπρου;

Ο κόσμος υποφέρει από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται όλο και περισσότερο. Με απασχολούν τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας, γιατί αφορούν το μέλλον των παιδιών μας. Οραματίζομαι ένα Πανεπιστήμιο ανοικτό και προσβάσιμο σε όλους που να προσφέρει γνώσεις, εμπειρίες και κριτική σκέψη σε κάθε νέο που ονειρεύεται.

Πιστεύεις ότι βρισκόμαστε κοντά στην επίτευξη του;

Είναι μακρύς ο δρόμος.

Παραμένω, επιμένω, προσμένω...