Κηδεία του Αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής Αρτέμη Φραγκοπούλου (23-9-2013)

Αποχαιρετιστήριος λόγος Φράγκη Φραγκοπούλου προς τον Αγνοούμενο πατέρα του Αρτέμη Φραγκόπουλο.

25 Σεπτεμβρίου 2013, Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονα, Μακεδονίτισσα, Λευκωσία.

Πανιερότατε, Κύριε εκπρόσωπε της Κυβέρνησης,  Αξιότιμοι εκπρόσωποι κομμάτων, κύριοι αντιπρόσωποι της Εθνικής Φρουράς,  αγαπητοί φίλοι, συγχωριανοί και συγγενείς.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω εκ μέρους της οικογένειάς μας  για την παρουσία σας στην κηδεία του πατέρα μου.  Ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω το Μητροπολίτη Ταμασού και Ορεινης για την τέλεση της νεκρώσιμης ακολουθίας. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω το φίλο Νίκο Σεργίδη για τη τιμή που μας έκανε με την εκφώνηση του επικήδειου λόγου αλλά και για τις πολύχρονές του προσπάθειες στο θέμα της διακρίβωσης της τύχης  των αγνοουμένων.  Ακόμα  θα ήθελα να ευχαριστήσω τα μέλη της ΔΕΑ που κάτω από δύσκολες συνθήκες συμβάλλουν στην ανεύρεση και ταυτοποίηση πολλών από τους αγνοουμένους της Κύπρου μας.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την Εθνική Φρουρά για όλη τη βοήθεια που μας πρόσφερε για την οργάνωση μιας κηδείας αντάξια  της προσφοράς του πατέρα μου στον τόπο κατά τις δύσκολες ώρες της πρώτης εισβολής.

Ο κ. Σεργίδης αναφέρθηκε στην πολεμική δράση του πατέρα μου στις συνθήκες σύλληψης αλλά και στη στυγερή δολοφονία του. Εγώ θα σας μιλήσω για το χαρακτήρα του όπως τον έμαθα κι εγώ από τις διηγήσεις των άλλων,  μιας και δεν πρόλαβα να τον ζήσω και να τον γνωρίσω προσωπικά.

Μου μίλησαν όλοι και ειδικά τα αδέρφια του, ο μακαριστός Γώγος, ο Αντωνάκης, ο Κίκης και η Μάρω για τον καλό και πράο χαρακτήρα του.  Για την καλοσύνη που ανάβλυζε από κάθε του κίνηση και πράξη.  Για την ανικανότητα του να προκαλέσει κακό στον άλλο.  Μου μίλησαν για το χαμόγελο που ήταν μονίμως χαραγμένο στο πρόσωπό του, και  ήταν αντανάκλαση της καλοσύνης στην ψυχή του.

Μου μίλησαν όλοι για τις δυο μεγάλες αγάπες της ζωής του, την οικογένεια του και το ποδόσφαιρο και πως εκφράστηκε αυτή με το γάμο του με τη Δέσπω Εγγλέζου, τη μητέρα μου, και με τη συμμετοχή του στην ποδοσφαιρική ομάδα της Ομόνοιας Άσσιας.  Το πόσο καλός οικογενειάρχης αλλά και ποδοσφαιριστής ήταν. Ακόμα μου είπαν για τις βόλτες που έκανε στο χωριό, μετά τη δουλειά του στο Τμήμα Αναπτύξεως  Υδάτων, με την αμαξού σαν περήφανος πατέρας που ήταν,  αλλά και πως περίμενε με ανυπομονησία να διδάξει τα μυστικά του ποδοσφαίρου στο γιο του.

Ένας άνθρωπος απλός οικογενειάρχης που ασχολείται με τα απλά καθημερινά πράγματα  Ένας άνθρωπος που δεν πείραξε ποτέ κανένα στη ζωή του και μόνη του έγνοια ήταν η οικογένεια, οι φίλοι οι συγγενείς του. Ένας άνθρωπος που υποστήριζε τα δίκαια των απλών ανθρώπων που κατοικούσαν σε αυτό τον τόπο Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που δεν ασχολήθηκε ποτέ ιδιαίτερα με τα πολιτικά και τις διαμάχες που ταλάνιζαν τον τόπο μας. Αυτή την κληρονομιά, του ακέραιου, γεμάτου καλοσύνη χαρακτήρα του θα κρατήσουμε ζωντανή, μαζί με τη σύζυγό μου Ελίζα,  μέσα από τα εγγόνια του, τη Μικαέλλα, τον Αρτέμη και την Ελένη.

Μας βασανίζει όμως και ένα τεράστιο γιατί.  Γιατί δολοφονήθηκε τόσο άνανδρα; Συνελήφθη άοπλος στο σπίτι μαζί με τον πεθερό του Γιώργο Εγγλέζο τους κουνιάδους του, Νίκο Εγγλέζο, Αντωνάκη Εγγλέζο και Γιαννάκη Εγγλέζο, το μικρό Γιωργάκη αλλά και τους άνδρες της οικογένειας Ζαχαριάδη, Κώστα και Αντρέα, οδηγήθηκε λίγο έξω από το χωριό και εκτελέστηκε εν ψυχρό από τους Τούρκους και Τουρκοκύπριους δολοφόνους.  Ποιος άνθρωπος, αν μπορεί να λέγεται άνθρωπος, σηκώνει το όπλο και εκτελεί 8 ανυπεράσπιστους ανθρώπους;  Ποιος άνθρωπος, αν μπορεί να λέγεται άνθρωπος, δολοφονεί 8 αθώους, που δεν έβλαψαν κανένα, που δεν πείραξαν κανένα, που μόνη τους έγνοια ήταν η προστασία και η ευημερία της οικογένειάς τους;

Ο πόλεμος μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη που δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή και τον πόνο που προκαλούν.  Σε κτήνη που συλλαμβάνουν μέσα από το σπίτι τους αθώους ανθρώπους και τους δολοφονούν απροκάλυπτα και εν ψυχρό και τους θάβουν σε πρόχειρους τάφους για να κρύψουν τα ανομήματα τους από το πρόσωπο του Θεού και των ανθρώπων.

Γι' αυτό σκοπός μας πρέπει να είναι να μην αφήσουμε να συμβεί ξανά τέτοιο κακό στον τόπο μας.  Να μην αφήσουμε τα παιδιά μας να νιώσουν ξανά τον πόνο και την απώλεια του πολέμου.  Να μην αφήσουμε  το δάκρυ της απόγνωσης να κυλίσει στα μάγουλα.  Να αγωνιστούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε πάλι ελεύθεροι στον τόπο μας, για να βρουν δικαίωση οι θυσίες τόσων παλικαριών, για να μπορέσουν όπως λέει και ο ποιητής:

«οι νεκροί να γύρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως  παράπονο ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου.»

Είμαι εδώ όμως για να αποχαιρετίσω τον πατέρα μου. Ένα πατέρα που δεν είχα τη χαρά να γνωρίσω. Ένα πατέρα που γνώρισα μόνο από τις διηγήσεις άλλων. Ένα πατέρα που κάθε αναφορά στο όνομα του προκαλούσε πόνο και θλίψη, αλλά τώρα πλέον και ανείπωτη περηφάνια.  Γι' αυτό δεν πρέπει να τον αποχαιρετίσω μόνο εγώ.  Θέλω να τον αποχαιρετίσω και εξ ονόματος κάποιων άλλων που θα έπρεπε να βρίσκονται εδώ για να τον κλάψουν.  Εξ' ονόματος κάποιων που ο χαμός του ήταν μαχαιριά στην καρδιά τους και έζησαν τα χρόνια τους με την ελπίδα του γυρισμού του.  Κάποιων που το όνομα του ήταν οι τελευταίες λέξεις που ψιθύρισαν στο νεκροκρέβατό τους.

Αποχαιρετώ τον πατέρα μου εξ' ονόματος των γονιών του, της γιαγιάς μου της  Τταλλένης και του παππού μου του Φραγκόπουλου.  Στο όνομα αυτών που έλιωσαν για χρόνια ολόκληρα περιμένοντας την άγια εκείνη μέρα του γυρισμού του.  Που ξεψύχησαν μη αντέχοντας το βάσανο του αποχωρισμού, που πέθαναν με την ελπίδα.  Παρηγοριά μου τώρα είναι που ξέρω ότι τουλάχιστον στον ουρανό ενώθηκαν με τον αγαπημένο τους γιο, ότι έστω και μετά θάνατο η ψυχή τους βρήκε αυτό που  έψαχναν στον μάταιο τούτο κόσμο.

Είναι βαριές τούτες οι ώρες και δύσκολες.  Μετά από 39 χρόνια αναμονής κηδεύουμε σήμερα τα οστά του πατέρα μου Αρτέμη Φραγκόπουλου.  Μετά από 39 χρόνια καταφέραμε να αποσείσουμε το ασήκωτο χώμα της λησμονιάς και να προσφέρουμε μια κηδεία όπως του έπρεπε.  Μια κηδεία αντάξια της ανθρωπιάς και της καλοσύνης του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.  Αιωνία του η μνήμη.

Πληροφορούμε όλους τους συγχωριανούς και φίλους ότι έχουν ανεβρεθεί και ταυτοποιηθεί με τη μέθοδο του DNA τα οστά του συγχωριανού μας αγνοούμενου της τουρκικής εισβολής, Αρτέμη Φραγκοπούλου.

Η κηδεία του θα τελεστεί την Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013 η ώρα 3:30μμ στο Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα στη Μακεδονίτισσα.

Καλούμε όλους να παρευρεθούν για να τιμήσουμε τη μνήμη του αδικοχαμένου φίλου και συγχωριανού μας.

Πατήστε εδώ για να δείτε τις φωτογραφίες από την κηδεία του Αρτέμη Φραγκοπούλου

Καταχωρημένα άρθρα που αφορούν τον Αρτέμη Φραγκόπουλο

1. Οικογένεια Εγγλέζου