Επικήδειος λόγος της Φωτεινής Λαζάρου στην κηδεία του αγνοούμενου παππού της Κωνσταντή Μουστάκα (Λόρτου), Ιερός ναός Αγίου Χαραλάμπου συνοικισμός αυτοστέγασης Γερίου

Πολυαγαπημένε μου παππού, θλιβερό το καθήκον και πικρή η τιμή να απευθύνω το τελευταίο χαιρετισμό σε σένα.

Πολυαγαπημένε μου παππού Κωνσταντή, Κωσταντή Λόρτο. Βρισκόμαστε εδώ σήμερα, τα παιδία σου, τα εγγόνια σου, τα δισέγγονα σου, οι συγγενείς σου και πάρα πολλύς κόσμος για να σε αποχαιρετήσουμε.

Παππού μου αν και δεν είχα την τιμή να σε γνωρίσω νιώθω ότι σε γνώριζα από την μέρα που γεννήθηκα. Γεννήθηκες στις 6 Ιουνίου το 1912 στην Άσσια απο γένος Πίτρη και παντρεύτηκες την Φωτεινή αποκτώντας 4 παιδιά τον Μήτρο, την Αντωνίτσα, τον Θωμά και την Σοφία.

Από τις ιστορίες της γιαγιάς, της μητέρας μου και των θείων μου ξέρω ότι διέθετες πολλές αρετές και προτερήματα. Άνθρωπος καλόκαρδος, δουλευταράς, καλοσυνάτος, γεμάτος με αγάπη για την οικογένεια σου, και τους συγχωριανούς σου. Ευγενικός και αγαπητός απ' όλους. Πρόθυμος να προσφέρεις την βοήθεια σου σε όποιον την είχε ανάγκη.

Σήμερα γράφεται ο επίλογος στο ανείπωτο δράμα της οικογένειας μας. Αβάστακτο πόνο και μία αιμορραγούσα πληγή βίωναν όλα αυτά τα βασανιστικά χρόνια ή σύζυγος σου Φωτεινή, τα αδέλφια σου, και τα παιδιά σου. Πραγματικοί ήρωες όλοι αυτοί που υπόμεναν καρτερικά, αυτό το μεγάλο Γολγοθά.

Σήμερα η ψυχή σου θα αναπαυθεί. Η κηδεία των λειψάνων σου που άργησε τόσο πολύ βάζει τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας. Σε λίγο θα είσαι κοντά στην αγκαλιά της γυναίκας σου Φωτεινής και την εγγονούλα σου Φωτεινή και όλοι μαζί θα είστε κοντά στον Θεό.

Μαζί με σένα θα λυτρωθεί επιτέλους και η ηρωίδα γιαγιά μας που έζησε και σε περίμενε καρτερικά 34 ολόκληρα χρόνια και ήλπιζε ότι μία μέρα θα γυρίσεις.

Θέλω να ξέρεις ότι πονάμε όλοι για τον χαμό σου. Το πιο πικρό ποτήρι του πόνου το ήπιε η γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Παππού μου πολυαγαπημένε αν και δεν σε γνώρισα είμαι περήφανη για σένα και μαζί μου περήφανη είναι και όλη σου η οικογένεια.

Θα ήταν παράλειψη μου να μην απευθύνω τις θερμές ευχαριστίες της οικογένειας μας προς την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και προς όλες τις επιστημονικές ομάδες που εργάστηκαν σκλήρα για την ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών του αγαπημένου μας παππού.

Με πλήρη συναίσθηση των φτωχών μου λόγων μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σου, κλείνω αγαπημένε μου παππού, με την παράκληση προς τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό μας όπως σε κατατάξει στο περιβόλι της αγάπης Του, στον παράδεισο των δικαίων.

Καλό ταξίδι πολυαγαπημένε μου παππού και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Αιώνια σου η μνήμη.

Επικήδειος λόγος της Πόπης Μουστάκα στην κηδεία του αγνοούμενου παππού της Κώστα Μουστάκα

Περίεργη μέρα η σημερινή. Πολλά τα συναισθήματα και οι σκέψεις. Στο άκουσμα των ταυτοποιήσεων άλλων αγνοουμένων, αναρωτιόμουν πως θα ένιωθα όταν ερχόταν η δικιά μας σειρά. Αν ερχόταν. Και αυτή η αμφιβολία, το αν, δεν επέτρεπε στη σκέψη μου να πάει παραπέρα. Πόσο δύσκολο ήτανε άραγε για τη γιαγιά να ζει με αυτή την αμφιβολία και την αγωνία τόσα χρόνια; Για τα παιδιά σου; Ζει; Θα επιστρέψει ποτέ; Και στη συνέχεια, θα βρεθεί ποτέ; Δεν νομίζω να είμαι σε θέση να το νιώσω ακριβώς.

Δεν σε γνώρισα παππού Κωνσταντή. Σε έμαθα όμως από τη γιαγιά και τα παιδιά σου. Από τα λεγόμενα και το χαρακτήρα τους. Από τον καημό, τα μαύρα ρούχα και το μαύρο μαντήλι της γιαγιάς. Μικρή θυμάμαι μόνο δειλές αναφορές στην προσωπικότητα σου. Ίσως γιατί ήταν δύσκολο να μιλάνε για σένα σαν να μην υπήρχες. Η ελπίδα να υπάρχεις κάπου δεν το επέτρεπε. Τι θα μου έλεγαν άλλωστε; Ο παππούς σου ήταν ή ο παππούς σου είναι; Δεν ήταν κανείς έτοιμος. Αυτό που θυμάμαι έντονα σε οικογενειακές συγκεντρώσεις είναι να υπολογίζουμε την ηλικία σου. Αν ζει θα είναι 73, αν ζει θα είναι 75, 79, 80...  Δυστυχώς έζησες μόνο μέχρι τα 62.

Μεγαλώνοντας θυμάμαι πιο συχνές και πιο εκτεταμένες αναφορές σε εσένα. Έμαθα γιατί σε έλεγαν Λόρτο, αφού παρά τη φτώχεια σου, ήσουν ανοικτοχέρης και πάντα πρόθυμος να βοηθήσεις όπως μπορούσες. Ήσουν δουλευταράς, καλός σύζυγος και καλός πατέρας. Ένας απλός οικογενειάρχης, αγαπητός σε όλους. Δυστυχώς δεν έζησες να δεις την οικογένεια σου να μεγαλώνει. Χαμογέλασες στη γιαγιά και στις κόρες σου όταν τις έβλεπες για τελευταία φορά από το φορτηγό που σας μετέφεραν. Γύρισες, τις είδες, τους χαμογέλασες και τις αποχαιρέτησες. Σαν να ήξερες ότι αυτό θα ήταν και το τελευταίο αντίο.

Είναι πολλά τα συναισθήματα παππού. Λύπη που δεν σε γνώρισα, πικρία που σε στερηθήκαμε, θυμό που επιβεβαιώνεται πια πως δεν πέθανες φυσιολογικά αλλά σε εκτέλεσαν και ματαίωση που επιστρέφεις με αυτό τον τρόπο. Και από την άλλη, ανακούφιση που έστω και έτσι σε έχουμε πάλι κοντά μας και ικανοποίηση που τώρα θα βρεθείς και σωματικά δίπλα στη γιαγιά και θα κοιμηθείτε μαζί στην αιωνιότητα.

Σε αγαπώ παππού και ας μην σε γνώρισα ποτέ.

Πατήστε εδώ για να δείτε τις φωτογραφίες από την κηδεία του Κώστα Μουστάκα

Καταχωρημένα άρθρα που αφορούν τον Κώστα Μουστάκα:

1. Κηδεία του Αγνοούμενου της Τουρκικής Εισβολής Κώστα Μουστάκα (12-9-2014)

2. Μαζική Δολοφονία 70 Αμάχων (Ασσιωτών και Άλλων) στο Ορνίθι

3. Ψάχνοντας τα Χαμένα Οστά των Αγνοουμένων της Άσσιας

4. Ορνίθι - Ο τόπος του Τουρκικού εγκλήματος εναντίων των 70 αμάχων αγνοουμένων της Άσσιας

5. Οι χαμένες ψυχές της Μεσαορίας