του Γιάννου Δημητρίου

Η πιο κάτω φωτογραφία σύμφωνα με εκτιμήσεις του Δημήτρη Ανδρέα Κασάπη, χρονολογείται γύρω στο 1920-21.  Η φωτογραφία απεικονίζει την οικογένεια του Κωστή Γ. Κασάπη.  Σύμφωνα με τον μεγαλύτερο εν ζωή εγγονό του, Κώστα Ανδρέα Κασάπη, ο Κώστής Γ. Κασάπης απεβίωσε το 1951 (ένα χρόνο πριν παντρευτεί, όπως μας ανάφερε) σε ηλικία 94 ετών.  

Όρθιοι από αριστερά είναι η θυγατέρα του Θεκλού Κ. Κασάπη (σύζυγος Δημήτρη Στυλιανού), ο υιός του Ανδρέας Κ. Κασάπη, ο υιός  του Χρίστος Κ. Κασάπη (Πάπαλλος) και μία γειτόνισσα της οικογένειας που έφερε το παρατσούκλι «Παζιού».  Καθήμενοι είναι ο Κωστής Γ. Κασάπη και μπροστά στα πόδια του ο εγγονός του, Κωστής Παντοπώλης (Κκαρνής), δεξιά του η σύζυγος του Πανασού Κ. Κασάπη και δίπλα της η μεγάλη της θυγατέρα Μαρίτσα (σύζυγος Παντοπώλη).  Αριστερά της Μαρίτσας στέκει η κόρη της Φωτεινή (σύζυγος Κώστα Πηλείδη - ιδιοκτήτης του ομώνυμου κινηματοθέατρου στην Άσσια), στα δεξιά της στέκει ο μεγάλος της γιος Κυριάκος Παντοπώλης και στα γόνατα της η μικρή της κόρη Μυριάνθη (σύζυγος Παναγιώτη Χατζηττάκα).  Από την φωτογραφία απουσιάζουν ο μεγαλύτερος υιός της οικογένειας Γεώργιος και ο μικρότερος υιός Δημήτρης που είχε μεταναστεύσει στην Αμερική.  Η φωτογραφία βρισκόταν στην κατοχή της οικογένειας του Δημήτρη Κωστή Κασάπη στην Αμερική και πριν λίγα χρόνια η οικογένεια στην Κύπρο μπόρεσε να αποκτήσει αντίγραφο.

Ο Κωστής Κασάπης ήταν γιος του Γεωργίου, που σύμφωνα με τις μαρτυρίες που έχουν σωθεί και έχει καταγράψει στα χειρόγραφα του ο Γεώργιος Πάκκου¹, έφυγε κατατρεγμένος και ορφανός στα 12 του χρόνια από το γειτονικό χωριό Στρογγυλός μαζί με τον 14χρονο αδελφό του Δημήτρη, μετά την απαγωγή της χήρας μητέρας τους από Τούρκους από την γειτονική Βατυλή.  Οι δύο νέοι έφυγαν κρυφά μετά από προειδοποίηση από συγχωριανούς τους για να γλιτώσουν την απαγωγή και τον εκτουρκισμό (βλέπετε ολόκληρη την αναφορά για το περιστατικό από τα χειρόγραφα του Γεωργίου Πάκκου πιο κάτω).  Η συγκινητική ιστορία της χήρας μητέρας τους και το τραγικό της τέλος, όταν κατάφερε μετά από χρόνια να φύγει κρυφά από την σκλαβιά για να συναντήσει και πάλι τα παιδιά της, έχει μείνει έντονα καταγραμμένη στην ιστορία και παραδόσεις του χωριού μας και συγκινεί μέχρι σήμερα. 

Σύμφωνα με τον Γ. Πάκκου, τα δύο αδέλφια Γεώργιος και Δημήτρης έφτασαν στην Άσσια με τα λιγοστά πρόβατα τους και βρήκαν στέγη και προστασία στο σπίτι του Λεόντιου Οικονόμου, που αν και είχε δώδεκα παιδιά τους δέχθηκε στο σπίτι του και τους μεγάλωσε σαν παιδιά του.  Ο Γεώργιος παρέμεινε στην Άσσια, ενώ ο Δημήτρης όταν μεγάλωσε μετοίκησε στο Καϊμακλί, όπου παντρεύτηκε και παρέμεινε εκεί.  Ο Γ. Πάκκου μας πληροφορεί ότι, «τα δύο αδέλφια, όταν ήλθαν εις Άσσιαν, είχαν μαζίν των εις την βούρκαν των έναν κολότζιν διά το νερόν. Αυτόν είχεν μίαν υπογραφήν που έγραφεν «Ιερομόναχος 1826». Είχε σχεδιασμένην εκκλησίαν και αγίους».  Αυτό το κολότζιν βρισκόταν στην κατοχή του Γ. Πάκκου μέχρι το 1974, αφού του το είχε δώσει ο παππούς του (ο Γ. Πάκκου  κατάγεται από την οικογένεια του Οικονόμου) και το φύλαγε ως σημαντικό κειμήλιο της οικογένειας του.

Ο Κωστής Γ. Κασάπης, γεννηθείς το 1857, είχε ενηλικιωθεί κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κύπρο αφού το 1878 που ανέλαβαν την Διοίκηση της Κύπρου οι Άγγλοι από τους Οθωμανούς ήταν ήδη 21 ετών.  Ακολούθησε το επάγγελμα του κρεοπώλη και φημιζόταν για τo περίφημo οφτόν κλέφτικον που έφτιαχνε.  Το επίθετο Κασάπης το υιοθέτησε ως αποτέλεσμα του επαγγέλματος που ακολούθησε, καθότι ήταν και ο μόνος κρεοπώλης στο χωριό εκείνη την περίοδο.  Επίσης, γνώριζε την τέχνη του στρατουρά και έφτιαχνε στρατούρια για ζώα, ήταν ζωέμπορος, αλλά και έμπορος δερμάτων.  H εμπορία ζώων και οι συναλλαγές του έφταναν μέχρι την Λεμεσό.  Σύμφωνα με τον εγγονό του Γέωργιο Α. Κασάπη,  ο πατέρας του Ανδρέας συχνά συνόδευε τον πατέρα του όπου μετέφεραν με κάρα τα ζώα εκεί για να τα πουλήσουν.  Το μεγάλο για την εποχή ταξίδι πάντα συνοδευόταν με νυχτερινό σταθμό στο χωριό Σκαρίνου.  Τα στρατούρια που έφτιαχνε, συχνά τα πωλούσε και στα πανηγύρια της γύρω περιοχής συνήθως με τη συνοδεία του αδελφού του Παντέλη.  Σύμφωνα με τον Κώστα Α. Κασάπη, αγόραζε δέρματα από την Άσσια τον Στρογγυλό και τον  Μαραθόβουνο και αφού τα άφηνε στην αυλή κρεμασμένα να στεγνώσουν τα μετέφερε στην Λευκωσία, όπου τα διέθετε στο βυρσοδεψείο που διατηρούσε η οικογένεια του αδελφού του  (οικογένεια Χατζησταυρή) για να τύχουν επεξεργασίας.  Σύμφωνα με τον Δημήτρη Α. Κασάπη, το υποστατικό της επιχείρησης πώλησης των επεξεργασμένων δερμάτων της οικογένειας Χατζησταυρή βρισκόταν επί της σημερινής οδού Ερμού εντός της παλιάς Λευκωσίας και πολύ κοντά στο κέντρο, εκεί όπου βρισκόταν τα παλιά χρόνια η δημοτική αγορά.

Το επάγγελμα του κρεοπώλη ακολούθησε ο μεγάλος του υιός Γεώργιος που διατηρούσε επίσης καφενείο-ταβέρνα στο χωριό, τέσσερις εγγονοί του, ο Κυριάκος Παντοπώλης, ο Κωστής (Κκαρνής) Παντοπώλης, ο Δημήτρης (Μήτρος) Παντοπώλης και ο Κωστής Χρίστου Κασάπη καθώς επίσης και τα δισέγγονα του Αντωνάκης Κυριάκου Παντοπώλη και Χρίστος Κωστή Κασάπη.²

Ο Κώστης Γ. Κασάπης ήταν επίσης ψάλτης στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό μας για πάρα πολλές δεκαετίες.  Την μεγάλη του αγάπη του για την βυζαντινή μουσική την εμφύσησε σε δύο εγγονούς του, τον Κωστή Δημήτρη Στυλιανού και τον Δημήτρη Ανδρέα Κασάπη.

Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο δεκαεπτάχρονος το 1974 Ανδρέας Κώστα Κασάπη, γεννηθείς στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που συνελήφθηκε μαζί με τον γαμπρό του Λεόντιο Λεοντίου στις 20 Αυγούστου 1974 και ακολούθως εκτελέστηκαν από επώνυμους Τουρκοκύπριους μετά την κατάληψη του χωριού μας από τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής, ήταν δισέγγονος του Κωστή Γ. Κασάπη.   Ο Ανδρέας ήταν ο πρώτος αγνοούμενος της κυπριακής τραγωδίας τα οστά του οποίου ταυτοποιήθηκαν το 1998 με την μέθοδο του DNA μετά την έρευνα που διέταξε η Αμερικανική κυβέρνηση για τους πέντε αγνοούμενους που ήταν Αμερικανοί υπήκοοι.  Ο Ανδρέας κηδεύτηκε στο Ντητρόιτ της πολιτείας Μίτσιγκαν των ΗΠΑ τον ίδιο χρόνο.

Γενεαλογικά στοιχεία ^1,2,3:

Σύμφωνα με τον Γ. Πάκκου, «τον Γεώργιον τον άφησεν κοντά του ο Οικονόμος.  Όταν εμεγάλωσεν, του έκτισεν σπίθκια εις την Άσσιαν και τον πάντρεψεν.  Όπως λέγουν, τα σπίθκια είναι αυτά που εκάθετο τελευταίως ο Κωστής Κασάπης (εικονιζόμενος με την οικογένεια του στην πιο πάνω φωτογραφία). Είναι από το νότιον μέρος του λάκκου του Λουρικού εις τον δρόμον προς την Αγγαστίναν.  Ο Γεώργιος, όταν επαντρεύθην έκαμεν επτά τέκνα: Τον Χατζησταυρήν τον δερματέμπορον εις την Λευκωσίαν (εκατοίκησεν και είχεν τες αποθήκες του εις την είσοδον της Λευκωσίας), τον Κωστήν τον Κασάπην εις Άσσιαν, τον Παντελήν [γνωστόν ως Παντέλην] εις Άσσιαν. Και θυγατέρες την Δέσποιναν, σύζυγον Παπα-Λεόντιου, την Κατερίναν, σύζυγον Δημήτρη Λέοντα, την Ελένην, σύζυγον Νικόλα Πποϊράζη, και την Μαρίαν εις το χωρίον Βατυλή. Η Κατερίνα και η Ελένη ήτο εις το χωρίον Στρογγυλός που εκατοίκησαν».  Πέραν των πιο πάνω πληροφοριών, ο Κώστας Ανδρέα Κασάπη μας πληροφορεί ότι ο Γεώργιος είχε και όγδοο παιδί, μία θυγατέρα η οποία παντρεύτηκε στον Μαραθόβουνο.  Tο όνομα της πιθανόν να ήταν Μαρία, σύμφωνα με τον Γεώργιο Α. Κασάπη.

Σύμφωνα με τον Γεώργιο Α. Κασάπη, απόγονος της οικογένειας Χατζησταυρή ήταν και ο Κώστας Ασσιώτης που διετέλεσε διπλωμάτης, αρχικά ως Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας και ακολούθως ως πρώτος Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Υπήρξε επίσης ο πρώτος διαπιστευμένος πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Δανία με έδρα το Λονδίνο.  Συνέχισε να υπηρετεί στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι και την περίοδο του πραξικοπήματος και της Τουρκικής εισβολής στην Κυπρου το 1974 και ήταν ο μόνος που είχε συνοδεύσει τον Πρόεδρο Μακάριο κατά τις κρίσιμες συνομιλίες που είχε στις 17 Ιουλίου 1974 με την Αγγλική Κυβέρνηση στην πρωθυπουργική κατοικία στην Ντάουνινγκ στριτ στο Λονδίνο.

Οικογενειακό Δέντρο της οικογένειας Κωστή Γεωργίου Κασάπη

Γιαγιά του ήταν η χήρα από το γειτονικό χωριό Στρογγυλός η ιστορία της οποίας είναι καταγραμμένη στο τέλος αυτής της μελέτης μέσα από τα χειρόγραφα του Γεωργίου Πάκκου.¹

Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος ό οποίος μαζί με τον αδελφό του Δημήτρη έφυγαν κρυφά από το χωριό Στρογγυλός για να γλιτώσουν τον εκτουρκισμό μετά την απαγωγή της χήρας μητέρας τους από Τούρκους κάτοικους του χωριού Βατυλή και βρήκαν στέγη και προστασία στην οικογένεια του Λεόντιου Οικονόμου στην Άσσια.

1.    Κωστής και Πανασού Κασάπη
1.1    Γεώργιος (Γιώρκος)
1.2    Χρίστος (Πάπαλλος)
1.3    Μαρίτσα (σύζυγος Παντοπώλη)
1.4    Ανδρέας
1.5    Δημήτρης (Αμερική)
1.6    Θέκλα (σύζυγος Δημήτρη Στυλιανού)

1.1    Γεώργιος και Κυριακού (Τζυρκαλλού)

1.1.1    Πανασού (ήταν αρραβωνιασμένη με τον Καραμούτη, αλλά απεβίωσε στην ηλικία των 24-25 ετών)

1.1.2    Χρυσταλλού (απεβίωσε από μόλυνση στο αυτί σε ηλικά 20-22 ετών)
1.1.3    Θέκλα
1.1.4    Κωστής
1.1.5    Μαρίτσα
1.1.6    Ελλού
1.1.7    Φωτού
1.1.8    Δημήτρης
1.1.9    Σωτήρα

1.2    Χρίστος (Πάπαλλος) και Καλλιόπη (Καλλού)
1.2.1    Κωστής
1.2.2    Πανασού
1.2.3    Ανδρέας (βιολάρης)
1.2.4    Γιώργος
1.2.5    Δημήτρης
1.2.6    Ελένη (Ελλού)

1.3    Μαρίτσα και Αντώνης Παντοπώλης

1.3.1    Πανασού (απεβίωσε σε ηλικία 18-20 ετών από τυφώδη πυρετό)
1.3.2    Κυριάκος (σύζυγος Ελένη)
1.3.3    Φωτεινή (σύζυγος Κώστα Πηλείδη)
1.3.4    Κωστής (Κκαρνής) (σύζυγος Ζηνοβία)
1.3.5    Μυριάνθη (σύζυγος Παναγιώτη Χατζηττάκα)
1.3.6    Δημήτρης (Μήτρος) (σύζυγος Λούλλα) μετανάστευσε στην Αυστραλία μετά το 1974 όπου και απεβιώσε

1.4    Ανδρέας και Ειρήνη
1.4.1    Κώστας κάτοικος ΗΠΑ (σύζυγος Μελού Πιτρά απεβίωσε στις ΗΠΑ)
1.4.2    Τάκης (σύζυγος Παρασκευή)
1.4.3    Πανασού (σύζυγος Αντώνη Θεοφάνους)
1.4.4    Γιώργος (σύζυγος Λίλια)
1.4.5    Αποστολού (σύζυγος Ανδρέας Χατζηχριστοφόρου)
1.4.6    Δημήτρης (σύζυγος Λούλα Χριστούδια)
1.4.7    Μαρία (σύζυγος Γεώργιος Παναγή)

1.5    Δημήτρης και Κλεοπάτρα από Θεσσαλονίκη (έζησαν και απεβίωσαν στις ΗΠΑ)
1.5.1    Gus ή Κώστας (σύζυγος Jane)
1.5.2    Steve ή Στέφανος (απεβίωσε στις ΗΠΑ)
1.5.3    Eugene ή Ευγένιος (σύζυγος Carol)

1.6    Θέκλα και Δημήτρης Στυλιανού
1.6.1    Στέλιος (σύζυγος Κυριακού)
1.6.2    Κωστής (σύζυγος Χρυστάλλα)
1.6.3    Γιώργος (Καρατζιάς) - (σύζυγος Άννα από την Σκαρίνου) έζησαν στην Αμερική και απεβίωσαν εκεί.
1.6.4    Ανδρέας (σκοτώθηκε το 1941 σε ηλικία 10 ετών από στρατιωτικό όχημα του Αγγλικού στρατού που είχε στρατοπεδεύσει στην Άσσια).
1.6.5    Μαρία (σύζυγος Λούη Horton) έζησε και απεβίωσε στην Αριζόνα των ΗΠΑ.
1.6.6    Μιχαήλ (σύζυγος Κυριακού Γιάννου)
1.6.7    Χρίστος (σύζυγος Χρυστάλλα από ) κάτοικοι Λονδίνου
1.6.8    Πανασού (σύζυγος Ανδρέα Σωτηρίου)

Η αρπαγή της χήρας εις το χωρίον Στρογγυλός Πώς ο Γιωρκής έγινεν αναγιωτός του Κονόμου¹
σελ.  81-82

Kάποτε οι Τούρκοι είχαν γάμον εις το χωρίον Στρογγυλός, διά να πάρουν νύμφην εις το χωρίον Βατυλήν. Όταν άρχιζαν τες διασκεδάσεις, και τα πλέον απάνθρωπα έκαμναν.  Ήρπασαν διά της βίας μίαν γυναίκαν της οποίας ο σύζυγος ήτο πεθαμμένος και θα την έπαιρναν μαζίν των.  Αυτή είχεν και δύο τέκνα, τον Δημήτρην και τον Γεώργιον.

Ο Δημήτρης θα ήτο 14 ετών ο δε Γεώργιος 12 ετών.  Ήτο καλοκαίριν, είχαν πρόβατα και τα έβοσκαν εις την τοποθεσίαν Ζεπετός.  Όταν ήρπασαν την μητέραν των οι Τούρκοι και την είχαν μαζίν των και επρόκειτο να ξεκινήσουν διά την Βατυλήν, έρχονται και τους λέγουν:

- Nα φύγετε πίσω από τον δρόμον που θα περάσουν οι Τούρκοι, διότι την μητέραν σας την έχουν μαζίν των, και εάν τους πουν πως είσθε τέκνα της, θα σας πιάσουν και θα σας τουρκέψουν.

Τότες επροχώρησαν προς την Άσσιαν με τα πρόβατά των.  Όταν ήλθαν εις την Άσσιαν, επήγαν εις το σπίτιν του Οικονόμου.  Αυτός ήταν παππούς του παππού μου του Παπα-Λεόντιου.  Αυτός, αν και είχεν όπως μας έλεγαν δώδεκα τέκνα, τους εδέχθην εις το σπίτιν του όπως τα παιδιά του.

Με χρόνια, όταν το έμαθεν η μητέρα των ότι τα τέκνα της είναι εις την Άσσιαν, έφυγεν κρυφίως από τον Τούρκον που την είχεν σκλάβαν του και ήλθεν και τα εβρήκεν.  Τα έβαλεν εις τας αγκάλας της και τα φιλούσεν.  Είπεν την λέξην στα τούρκικα «Βάγια Αννάμ» και είπεν και την φράσην «Παναγία μου, τα παιδκιά μου». Σαν τα εβαστούσεν εις τας αγκάλας της και τα εφιλούσεν, απέθανεν από την στενοχωρίαν της.  Όπως ιστορούσαν, έγινεν συζήτηση πού να την θάψουν, εις το νεκροταφείον οι Χριστιανοί ή εις το νεκροταφείον τους οι Τούρκοι;  Εκατάληξαν να την θάψουν οι Χριστιανοί, διότι ήτο Χριστιανή και δεν ήτο θεληματικώς που επήγεν με τον Τούρκον, ήτο διά της βίας.

Μετά ο Δημήτρης, όταν εμεγάλωσεν, επήγεν και εκατοίκησεν εις το Καϊμακλίν και επαντρεύθην εκεί και έμεινεν κάτοικος.  Τον Γεώργιον τον άφησεν κοντά του ο Οικονόμος.  Όταν εμεγάλωσεν, του έκτισεν σπίθκια εις την Άσσιαν και τον πάντρεψεν.  Όπως λέγουν, τα σπίθκια είναι αυτά που εκάθετο τελευταίως ο Κωστής Χατζηγιώρκη Κασάπης.  Είναι από το νότιον μέρος του λάκκου του Λουρικού εις τον δρόμον προς την Αγγαστίναν.

Ο Γεώργιος όταν επαντρεύθην έκαμεν επτά τέκνα: Τον Χατζησταυρήν τον δερματέμπορον εις την Λευκωσίαν (εκατοίκησεν και είχεν τες αποθήκες του εις την είσοδον της Λευκωσίας), τον Κωστήν τον Κασάπην εις Άσσιαν, τον Παντελήν εις Άσσιαν.  Και θυγατέρες την Δέσποιναν, σύζυγον Παπα-Λεόντιου, την Κατερίναν, σύζυγον Δημήτρη Λέοντα, την Ελένην, σύζυγον Νικόλα Πποϊράζη, και την Μαρίαν εις το χωρίον Βατυλή.  Η Κατερίνα και η Ελένη ήτο εις το χωρίον Στρογγυλός που εκατοίκησαν.

Από τα τέκνα του Γεωργίου την Δέσποιναν την αρραβώνιασαν με τον μικρόν υιόν του Κονόμου τον Νεόφυτον. Σε λίγον καιρόν ο Νεόφυτος επέθανεν.  Τότες όλοι οι συγγενείς ήθελαν να την δώσουν αρραβωνιαστικήν του Λεόντιου που ήτο ο πρώτος εγγονός του Λεόντιου Οικονόμου.  Όπως μας ιστορούσεν:

«Mε ημπόδιζεν η συνείδησή μου, διότι ο Νεόφυτος ήτο αδελφός του πατέρα μου, δηλαδή ήτο θείος μου, και έλεγα: «Πώς θα παντρευθώ την θείαν μου»;  Aν και ήμουν μεγαλύτερός της εις την ηλικίαν.  Ο παππούς μου ο Οικονόμος, ο πατέρας μου, ο θείος μου Χατζηγιάννης (αυτός ήτο άτεκνος και με ανάγιωσεν όπως τον υιόν του και με αγαπούσεν πολύ), όλοι μου έλεγαν. Εγώ να τους πω πως δεν την θέλω δεν το ετολμούσα να αρνηθώ.  Απεφάσισα να φύγω διά την Τουρκίαν λλίγον καιρόν, ίσως και την δώσουν σε άλλον. Και έτσι έφυγα, έκαμα τρία χρόνια».

Τα δύο αδέλφια, όταν ήλθαν εις Άσσιαν, είχαν μαζίν των εις την βούρκαν των έναν κολότζιν διά το νερόν.  Αυτόν είχεν μίαν υπογραφήν που έγραφεν «Ιερομόναχος 1826». Είχε σχεδιασμένην εκκλησίαν και αγίους.

Αυτόν το κολότζιν μου το έδωσεν ο παππούς μου διά ενθύμιον και το είχα μέσα εις βιτρίναν ασφαλισμένον.  Επειδή η κατοικία του ήτο πλησίον των γονέων μου και επήγαιννα και τον έβλεπα, πολλές φορές του έλεγα: «Πες μας καμίαν ιστορίαν που άκουσες ή είδες εις την εποχήν σου».  Και μου τα ιστορούσεν όλα.  Είχεν μεγάλην μνήμην.  Και πάντοτες μου έλεγεν έναν λόγον και με εσυμβούλευεν:

- Εκείνα που είναι παραχώρηση από τον Θεόν δεν στρέφονται πίσω.  Αλλά αυτά που δημιουργούμεν μεταξύ μας είναι σοβαρά αλλά με υπομονήν και με καλήν ιδέαν όλα γίνονται και δεν ταλαιπωρείσαι.  Να έχεις πάντοτες υπομονήν.

Πηγές: 
1. «Ιστορικό του χωρίου Άσσια - Μαρτυρία Γεώργιου Π. Πάκκου», επιμέλεια Ιωάννη Μία, 2013, Λευκωσία (σελ. 81-82)
2. Στοιχεία για την οικογένεια Κωστή Γεωργίου Κασάπη πήρα από τους:  Κώστα Ανδρέα Κασάπη, Γεώργιο Ανδρέα Κασάπη, Δημήτρη Ανδρέα Κασάπη, Μιχαήλ Δ. Στυλιανού και Πανασού Δ. Στυλιανού-Σωτηρίου
3. Στοιχεία για την φωτογραφία δόθηκαν από τον Δημήτρη Κασάπη και έχουν δημοσιευθεί στο βιβλίο του Κώστα Τζιωρτζή, «Αναμένοντας την Ανάσταση», 2009, Λευκωσία. 

Σημειώσεις του συντάκτη του κειμένου:
O συντάκτης της μελέτης είναι εγγονός της Θέκλας Κωστή Κασάπη, εικονιζόμενη στη φωτογραφία ιστάμενη πρώτη αριστερά.

Θερμές ευχαριστίες προς:

τους θείους, Κώστα Α Κασάπη, Γεώργιο Α. Κασάπη και Δημήτρη Α. Κασάπη για τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την οικογένεια του Κωστή Γ. Κασάπη και την όλη στήριξη τους σ' αυτή την προσπάθεια.  Στην ξαδέλφη μου Ειρήνη Κασάπη-Ψιλλή για την θερμή υποδοχή της προσπάθειας και την άντληση σημαντικών πληροφοριών και διευκρινήσεων από τον πατέρα της Κώστα Α. Κασάπη.

στον πατέρα μου Μιχαήλ Δημήτρη Στυλιανού και τη θεία μου Πανασού Στυλιανού-Σωτηρίου για τις πολλές ώρες συνομιλιών και τις πληροφορίες για το γενεαλογικό μας δέντρο.  Στην θεία Πανασού οφείλω το κέντρισμα του ενδιαφέροντος μετά που έφερε στην Κύπρου αντίγραφο της φωτογραφίας από την Αμερική, 90 περίπου χρόνια μετά τη λήψη της.

Προς τον μακαριστό Γεώργιο Πάκκου απλά εκφράζω τον θαυμασμό και απεριόριστη ευγνωμοσύνη μου για ότι έχει αφήσει κληρονομιά προς όλους τους Ασσιώτες ως ιστορική παρακαταθήκη.