Ιστορικόν του χωρίου Άσσια - Μαρτυρία Γεώργιου Π. Πάκκου

Όταν ο Παναγιώτης, γιος του μακαρίτη τέως κοινοτάρχη μας Γιώρκου Πάκκου, μάς έδωσε το 2009 τα τετράδια με τα όσα κατέγραφε για χρόνια ο πατέρας του, από το 1974 έως τον θάνατό του, στις 28.4.1991, και αρχίσαμε να τα διαβάζουμε, συγκλονιστήκαμε όλοι. Είχαμε βέβαια υπόψη μας τη μαρτυρία που δημοσίευσε το 1989 στο βιβλίο του «Άσσια Μέρες Συμφοράς» ο συγχωριανός μας Κώστας Τζωρτζής, όμως, μπροστά μας άρχισε να ξεδιπλώνεται πολύ υλικό αδημοσίευτο.

Η άκρη του κουβαριού ξεκίνησε από το μοναστήρι του Σταυροβουνιού και τον συγχωριανό μας ηγούμενό του Αθανάσιο, από όπου έφερε ο Γιαννάκης Τσικκουρής, ο τότε πρόεδρος του Πολιτιστικού Συνδέσμου «Η Άσσια», το πρώτο τετράδιο. Αυτό το τετράδιο μάς έκανε να απευθυνθούμε στα παιδιά του τέως κοινοτάρχη μας. Στη συνέχεια βρήκαμε και άλλα τετράδια, που μάς ήρθαν από τους απόδημούς μας της Αυστραλίας - συγκεκριμένα από την οικογένεια της αδελφής του Γ. Πάκκου. Μελετώντας τα όλοι με ζήλο, ήμασταν σίγουροι ότι είχαμε στα χέρια μας έναν θησαυρό, μια πολύτιμη μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα της εθνοκάθαρσης που διέπραξε και διαπράττει ο τουρκικός στρατός εισβολής και κατοχής από το 1974, αλλά και έναν πλούτο πληροφοριών ιστορικών και λαογραφικών για την αγαπημένη κατεχόμενη γενέτειρά μας, την Άσσια, για το μαρτυρικό νησί μας, αλλά και για τον απανταχού ελληνισμό. Παρά τις θεματικές επαναλήψεις, λόγω των πολλών τετραδίων, που προφανώς γράφονταν για διαφορετικά πρόσωπα, είχαμε την αίσθηση ότι διαβάζαμε τα κείμενα του δικού μας Μακρυγιάννη, έστω και αν απέπνεαν κάποια στοιχεία «λογιοτατισμού» εξαιτίας της επίδρασης των τεσσάρων χρόνων εκπαίδευσής του στο δημοτικό σχολείο και των μελετών του που ο ίδιος ομολογεί. Με συγκίνηση κοινωνούσαμε τον αγνό λόγο, την απέριττη μαρτυρία, την αγωνιώδη προσπάθειά του να βάλει στο χαρτί ό,τι έζησε, ό,τι άκουσε, ό,τι έμαθε και  ό,τι αφορούσε αυτόν τον ελληνικό χριστιανικό τόπο που μας γέννησε και που μας τον στέρησαν με τη βία, για να μη σβηστεί η μνήμη του, για να μη μείνει ατιμώρητο το έγκλημα εις βάρος των κατοίκων του, για να μη μονιμοποιηθεί η αποστέρησή του.

Για αυτούς τους λόγους αρχικά σκεφτήκαμε πως θα έπρεπε απλώς να φωτογραφηθούν τα χειρόγραφα και να εκδοθούν, μα το οικονομικό κόστος μάς απέτρεπε από το εγχείρημα αυτό. Στη συνέχεια, αναζητήσαμε και τη γνώμη άλλων για το θέμα της καλύτερης αξιοποίησης του υλικού αυτού. Απευθυνθήκαμε πρώτα στον πρώτο γραμματέα του Συνδέσμου μας, τον Νίκο Λεοντίου. Τα σχόλιά του και οι σημειώσεις του μάς ενθάρρυναν για την έκδοση σε βιβλίο του υλικού και μάς εισηγήθηκαν τα κεφάλαια, καθώς και τις επαναλήψεις που θα έπρεπε να αποφύγουμε. Κατόπι δώσαμε τις φωτοτυπίες των χειρογράφων στη συγχωριανή μας φιλόλογο, λειτουργό του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου, Ιωάννα Χατζηκωστή, η οποία μάς πρότεινε να συνεργαστούμε με την Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, ούτως ώστε να προκύψει μια εγκυρότερη έκδοση του υλικού. Υιοθετήσαμε την εισήγησή της και σε συνεργασία με τον πρόεδρο της  Εταιρείας Χριστόδουλο Χατζηχριστοδούλου προέκυψε ο γλωσσικός σχολιασμός των κειμένων από τον γλωσσολόγο Μενέλαο Χριστοδούλου και ο εκτενής και εμπεριστατωμένος πρόλογος από τον αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου  Πέτρο Παπαπολυβίου. Παράλληλα, ο τότε αντιπρόεδρος του Συνδέσμου μας, Γιάννος Δημητρίου, ανέλαβε τη δακτυλογράφηση των χειρογράφων - την οποία διεκπεραίωσε με ζήλο η βοηθός του Δέσποινα Κωνσταντίνου. Για τη διόρθωση των δακτυλογραφημένων κειμένων δούλεψαν στην αρχή οι φιλόλογοι - μέλη του Συμβουλίου του Συνδέσμου μας, στη συνέχεια, όμως, ασχολήθηκε με υπομονή, επεξεργάστηκε και ταξινόμησε το υλικό και επιμελήθηκε της έκδοσης ο δάσκαλός μας, μέλος επίσης του Συμβουλίου, Ιωάννης Μίας. Όλοι οι διορθωτές είχαν πάντα γνώμονά τους την πιστή, κατά το δυνατό,  απόδοση του αρχικού κειμένου.

Σήμερα, 12 Δεκεμβρίου 2012, ανήμερα της γιορτής του χωριανού μας αγίου, του Αγίου Σπυρίδωνα, τρία χρόνια μετά, αξιωθήκαμε να προχωρήσουμε στο τύπωμα του βιβλίου, κατακυρώνοντας τη σχετική προς αυτό προσφορά, το σχεδιασμό του οποίου έκανε το γραφείο του συγχωριανού μας Πανίκου Ππουρή. Μακαρίζουμε τον τέως κοινοτάρχη μας Γεώργιο Π. Πάκκου, ευγνωμονούμε τα παιδιά του που μας εμπιστεύτηκαν την έκδοση του έργου του, παραχωρώντας μας τα πνευματικά δικαιώματά του, και ευχαριστούμε θερμά όλους όσοι βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η έκδοση αυτή.

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
12.12.12

Ο πρόεδρος και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του  Πολιτιστικού Συνδέσμου «Η Άσσια»