Στο χωριό μας από τα παλιά χρόνια ο ρόλος της γυναίκας ήταν σημαντικός σε πολλούς τομείς.  Ο τρόπος ανατροφής των Ασσιώτισσων ήταν τέτοιος που τις καθιστούσε το δεξί χέρι του άντρα.

Ανατροφή των γυναικών

Η ανατροφή των κοριτσιών στην Άσσια ήταν πάντα αυστηρή.  Από μικρές οι Ασσιώτισσες μάθαιναν στην κάπως σκληραγωγημένη ζωή.

Αρκετές πήγαιναν στο Δημοτικό σχολείο.  Όμως, ως συνήθως, στη δευτέρα με τρίτη τάξη οι γονείς τους τις έβγαζαν από το σχολείο, για να τους βοηθούν στις διάφορες δουλειές τους.  Υπήρχαν βέβαια και αρκετές που δεν πήγαιναν καθόλου στο Δημοτικό και αυτό οφειλόταν στην αντίληψη που επικρατούσε τότε ότι «τα γράμματα δεν είναι για τη γυναίκα».  Γι' αυτό και πολλές έμεναν στο σπίτι, όπου και ασχολούνταν με διάφορες άλλες δουλειές, όπως το νοικοκυριό και την επίβλεψη των πιο μικρών αδελφών τους.  Μετά, όταν μεγάλωναν κάπως, βοηθούσαν τους γονείς τους στην καλλιέργεια των χωραφιών τους.

Οι διάφορες ασχολίες της Ασσιώτισσας

Από μικρές οι Ασσιώτισσες συγχρόνως με το νοικοκυριό συνήθιζαν να κάνουν διάφορες άλλες βαριές χειρωνακτικές δουλειές.

Δουλειές αποκλειστικά των γυναικών ήταν οτιδήποτε είχε σχέση με το νοικοκυριό, όπως το ζύμωμα, το μαγείρεμα και το πλύσιμο.  Μια άλλη δουλειά αποκλειστικά των γυναικών ήταν το μεγάλωμα και η ανατροφή των παιδιών.  Οι άντρες θεωρούσαν καθήκον των γυναικών το μεγάλωμα των παιδιών, γι' αυτό και δεν ενδιαφέρονταν και πολύ για τον τρόπο ανατροφής των παιδιών τους.

Η δραστηριότητα των γυναικών της Άσσιας δεν περιοριζόταν μόνο στο νοικοκυριό.  Δουλειές όπως το όργωμα, το πότισμα, το ξεχόρτισμα, το σκάλισμα, το θέρισμα, το αλώνισμα και το τάισμα των ζώων απαιτούσαν και τη συμμετοχή της γυναίκας.  Οι άντρες εξ άλλου αποκτούσαν τη βοήθεια των γυναικών τους σ' αυτές τις δουλειές.  Στη σπορά και στο θέρος, κυρίως, οι Ασσιώτισσες λάμβαναν ενεργό μέρος.  Στο θέρος η σκληρή δουλειά γινόταν από αυτές.  Τυλιγμένες με τις άσπρες κουρούκλες τους, φορώντας τις ποδίνες τους, έδεναν τα δεμάτια.  Μετά ακολουθούσαν οι άλλες δουλειές, όπως το αλώνισμα με τις δουκάνες, το ανέμισμα, η αποθήκευση του άχυρου, που γινόταν βασικά από τις γυναίκες.  Αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1950.  Μετά ο θερισμός γινόταν με θεριστικές μηχανές και αμέσως μετά, μέχρι και την εισβολή, γινόταν με τα πιο τελειοποιημένα μηχανήματα.  Όμως και αργότερα, όταν καθιερώθηκε η χρησιμοποίηση θεριστικών και άλλων μηχανών, πολλές γυναίκες συνέχιζαν να πηγαίνουν στα χωράφια για διάφορες άλλες μικροδουλειές.

Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των γυναικών που εργάζονταν στα χωράφια άρχισε να ελαττώνεται σημαντικά, λόγω του ότι πολλές άρχισαν να ασχολούνται με άλλες πιο προσοδοφόρες δουλειές.