Την απόπειρα κατά της ζωής του Χαράλαμπου Προδρόμου ακολούθησε η δολοφονία του ομοχώριου μας Παναγή Τσάρου που πυροβολήθηκε το βράδυ της 26^ης του Νιόβρη 1957.

Τη μοιραία εκείνη νύχτα ο Τσάρος βρήκε περίπατο με το φίλο του Δαυϊδ Χρ. Χατζηδαυϊδ, με κατάληξη το οικόπεδο στο οποίο ο Δαυϊδ είχε αρχίσει να κτίζει το σπίτι του και το οποίο βρισκόταν στην άκρη του χωριού μας.

Σε κάποια στιγμή ο Τσάρος είχε απομακρυνθεί από το φίλο του  για φυσική του ανάγκη.  Τη στιγμή ακριβώς που ετοιμαζόταν να καθίσει, ρίφθηκαν εναντίον του πυροβολισμοί με αυτόματο όπλο και ο Τσάρος έπεσε νεκρός.

Λίγη ώρα πριν από τη δολοφονία του Τσάρου και σε κάποια απόσταση από τον κινηματογράφο «Πηλείδης», έγινε αντιληπτό στρατιωτικό όχημα από το οποίο κατέβηκαν ένοπλοι Άγγλοι στρατιώτες.

Τη νύχτα εκείνη φιλοξενούσα στο σπίτι μου τον ήρωα Ηλία Παπακυριακού, ο οποίος είχε συνάντηση με τους Υπευθύνους της ΕΟΚΑ Μαραθόβουνου και Αγκαστίνας, Ανδρέα Γιωργάλλα και Ανδρέα Λουκαϊδη.  Σε κάποια στιγμή ο Παπακυριακού με κάλεσε και μου έδωσε δυο επιστολές που απευθύνονταν προς τον Τομεάρχη μας και μου ζήτησε να τις μεταφέρω και παραδώσω στο σύνδεσμό μας ώστε την επόμενη μέρα να φθάσουν στον προορισμό τους.

Φθάνοντας στα Εθνικόφρονα Σωματεία βρήκα και παρέδωσα στον Ανδρέα Λοϊζου τις επιστολές.  Ενώ ετοιμαζόμουν να αναχωρήσω επιστρέφοντας στο σπίτι μου, έφθασαν κοντά μου με φανερή την αγωνία και τον πόνο στα πρόσωπά τους οι συναγωνιστές Λεόντιος Χριστάκη και Δανιήλ Παπαποστόλου, οι οποίοι περνώντας από την πλατεία της κάτω ενορίας είδαν συγκεντρωμένους τους θαμώνες των καφενείων και πληροφορήθηκαν για το τραγικό γεγονός.

Συγκλονισμένος από το απρόσμενο αυτό μαντάτο, έφυγα αμέσως για το σπίτι μου, όπου και συνάντησα τους τρεις συναγωνιστές μου, στους οποίους και ανακοίνωσα την πληροφορία που είχα.  Χωρίς καμιά καθυστέρηση αναχώρησαν για τα χωριά τους οι Γιωργάλλας και Λουκαϊδης.  Μείναμε οι δυο μας με τον Ηλία.  Προβληματιστήκαμε στο πού θα ήταν καλύτερα να πάει για να βρει καταφύγιο.  Λαμβάνοντας υπόψη ορισμένα δεδομένα πήραμε την απόφαση να φύγει αμέσως για την Αφάνεια.  Τον συνόδευσα μέχρι την «Ανεφανή», του υπέδειξα τη διαδρομή που θα ακολουθούσε και απ' εκεί κατευθύνθηκε μόνος του προς την Αφάνεια, όπου και κατέληξε στο σπίτι του συναγωνιστή Γιαννάκη Παπαγεωργίου.

Δέκα περίπου λεπτά από τη δολοφονία του Τσάρου έφθασε στον αστυνομικό σταθμό Βατυλής στρατιωτικό όχημα από το οποίο κατέβηκαν έξι Άγγλοι στρατιώτες έχοντας μαζί τους τον Τουρκοκύπριο κάτοικο Σίντας, αδελφό του τότε αγροφύλακα της Σίντας.  Ο τ/κ αυτός ήταν συνεργάτης των Άγγλων.  Τόσο οι Άγγλοι στρατιώτες, όσο και ο εν λόγω τ/κ είχαν μαυρισμένα τα πρόσωπά τους.  Αφού μπήκαν στον αστυνομικό σταθμό πήγαν κατ' ευθείαν στον ασύρματο και έστειλαν μήνυμα στο Αρχηγείο στην Αμμόχωστο που έλεγε: «Another Terrorist is gone» (Ακόμα ένας τρομοκράτης έφυγε).

Την πληροφορία των γεγονότων και την ταυτότητα των δολοφόνων του Τσάρου την είχα από τον τότε λοχία της αστυνομίας Γιάννη Π. Κώστα ο οποίος τη νύχτα εκείνη βρισκόταν σε υπηρεσία ως σταθμάρχης και έζησε τα γεγονότα όπως ακριβώς εξελίχθηκαν.

Στην κηδεία του Παναγή Τσάρου, μετά και από δική μας προτροπή παρέστη σύσσωμη η κοινότητά μας και όλοι θρηνήσαμε τον άδικο χαμό του.  Στις επόμενες μέρες η ΕΟΚΑ κυκλοφόρησε φυλλάδια με τα οποία έλεγε ότι: «Ο φόνος του εξ Άσσιας Παναγή Τσάρου του οποίου τα αίτια και τους δολοφόνους με τόση κυνικότητα απέκρυψαν οι Αρχαί, εγένετο δια πολεμικού όπλου υπό στρατιωτικής περιπόλου, η οποία ευρίσκετο παρά το χωρίον».

Η δολοφονία του Τσάρου καταδικάστηκε με ανακοινώσεις στον τύπο από όλα τα οργανωμένα σύνολα της Άσσιας.

Το σαρανταήμερο μνημόσυνό του τελέστηκε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και σ?αυτό παρέστη σύσσωμη η κοινότητά μας.  Εκ μέρος των Εθνικοφρόνων Σωματείων κατέθεσε στεφάνι ο αγωνιστής Νίκος Κ. Ψαράς, ο οποίος και έπλεξε το εγκώμιο του δολοφονηθέντος, λέγοντας ότι ο Παναγής Τσάρος ήταν ένας φιλήσυχος νέος που ουδέποτε είχε οποιοδήποτε πρόβλημα με κανένα, τονίζοντας ότι η δολοφονία του ήταν έργο των Αγγλοτούρκων.

Μετά το τέλος του μνημόσυνου οι χιλιάδες του λαού πορευθήκαμε προς το κοιμητήριο για την τέλεση τρισάγιου και κατάθεση στεφάνων στον τάφο του Τσάρου.  Στη διαδρομή προς το κοιμητήριο, δεχτήκαμε εντελώς απρόκλητα, επίθεση από εκατοντάδες πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες και Τούρκους επικουρικούς, οι οποίοι έριχναν δακρυγόνα και κτυπούσαν βάναυσα τον κόσμο με ρόπαλα.

Το όνομα του Παναγή Τσάρου συμπεριλαμβάνεται στον επίσημο κατάλογο των πεσόντων, απαγχονισθέντων και θυμάτων - νεκρών του Κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα.

Υ.Γ. Ο Τουρκοκύπριος που έχω αναφερθεί ήταν επικεφαλής ομάδας Τουρκοκυπρίων τρομοκρατών από τη Σίντα, οι οποίοι διέπραξαν δολοφονίες Ελληνοκυπρίων ως και άλλα εγκλήματα στην περιοχή μας.

Δολοφόνησαν τον Δημητράκη Πουλλαϊδη από τη Βατυλή και τραυμάτισαν σοβαρά φίλο και συγχωριανό του.  Σε άλλη περίπτωση δολοφόνησαν τον Θεόδωρο Αχιλλέως από το Λευκόνοικο.  Οι δολοφονίες αυτές έγιναν πριν από τη δολοφονία του Τσάρου.  Αργότερα δολοφόνησαν τους Θεοχάρη Χατζηγιάννη από τη Βατυλή, Γιάννη Αντωνίου από το Στρογγυλό και Μιχαήλ Τούμπα από τη Λύση.

Ο εν λόγω Τουρκοκύπριος από τη Σίντα, με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσελήφθη και υπηρέτησε ως μέλος της προσωπικής φρουράς του αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ.

Πηγή: ΑΝΑΠΟΛΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1955-59 (Προσωπικές Μαρτυρίες), Λευκωσία 2003, Γιάννης Νίκας, Εκδόσεις Κ. Επιφανίου