Στον χώρο όπου κάποτε στεγαζόταν το Νηπιαγωγείο Ξυλοφάγου, φιλοξενείται από τον Απρίλιο του 2024 το ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡ. ΚΚΑΣΙΑΛΟΣ ΞΥΛΟΦΑΓΟΥ.

Η ιδέα δημιουργίας αυτού του χώρου προέκυψε από μιαν πικρή διαπίστωση:

Παρόλο που ο ασσιώτης Μιχαήλ Κκάσιαλος, θύμα της τουρκικής εισβολής του 1974, αδιαμφισβήτητα θεωρείται ο Πατέρας της Ναΐφ Ζωγραφικής της Κύπρου κι έχει χαρακτηριστεί από κριτικούς Τέχνης ως ο Θεόφιλος της Κύπρου, δεν έχει ιδρυθεί μουσείο στην Κύπρο στο οποίο να εκτίθενται αυθεντικά του έργα.

Η δημιουργία του ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡ. ΚΚΑΣΙΑΛΟΣ έγινε με τη στήριξη της οικογένειας του Μιχαήλ Χρ. Κκάσιαλου, της Διεύθυνσης και του Προσωπικού του Β΄ Δημοτικού Σχολείου Ξυλοφάγου,του Κοινοτικού Συμβουλίου Ξυλοφάγου, του Συνδέσμου Γονέων και Κηδεμόνων Ξυλοφάγου, της Εταιρείας Λεωφορείων Αντωνία Ορθοδόξου, της Σχολικής Εφορείας Αθηένου και εθελοντών οι οποίοι είτε εργάστηκαν για το στήσιμο του χώρου είτε δάνεισαν αντικείμενα για να αξιοποιηθούν στος εικαστικές δραστηριότητες στις οποίο συμμετείχαν, μέχρι τον Ιούνιο του 2024, παιδιά από σχολεία των επαρχιών Λάρνακας και Αμμοχώστου (Α΄ Δημοτικού & Β Γυμνασίου).

Κόπος, ιδρώτας, χαρές και λύπες, ήθη και έθιμα με φόντο το φως της Μεσαριάς. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, ο ένας πλάι στον άλλο, στο χωράφιν, στον γάμον, στη γένναν, στον καφενέν, στο σύναμα της

Ακρίδας, στο θέρος...

«Ποιοι νομίζετε ήταν πιο ευτυχισμένοι: τα Κκασιαλούθκια ή εμεις σήμερα;», ρωτούσα τα παιδιά.

Ξεχώρισα την απάντηση ενός κοριτσιού της Β΄ Δημοτικού. «Τα Κκασιαλούθκια, επειδή δεν είχαν κινητά».

Πήρε φωτιά η συζήτηση μετά το σχόλιο. Διαπίστωσα για ακόμη μια φορά πως τα παιδιά μάς διδάσκουν πολύ περισσότερα από όσα τα διδάσκουμε εμείς.

Τα εικοσιτέσσερα (24) έργα που εκτίθενται στο μουσείο δεν είναι αυθεντικά. Είναι υψηλής ποιότητας φωτογραφίες των αυθεντικών έργων του Μιχαήλ Χρ. Κκάσιαλου, τυπωμένες πάνω σε καμβάδες, σε διαστάσεις σκόπιμα μεγαλύτερες από αυτές των αυθεντικών έργων.

Αυθεντικά όμως είναι τα ρούχα που φορούσε ο Κκάσιαλος τη μέρα όπου υπέκυψε στα τραύματά του, τα οποία προκάλεσε ο άγριος ξυλοδαρμός του από τους Τούρκους, στις 31 Αυγούστου 1974 στο πτωχοκομείο Απόστολος Παύλος στη Λάρνακα. Αυθεντική είναι η βράκα του την οποία δεν αποχωρίστηκε ποτέ, παρά μόνο στην έκθεση ζωγραφικής των έργων του στην Αγγλία το 1967 Αυθεντικό είναι το μπλε του πουκάμισο, το ζωνάρι και οι κάλτσες του.   Αυθεντικό είναι το μπαστούνι που ο ίδιος σκάλισε και τα παιδιά το κοίταζαν με συγκίνηση και με λαχτάρα να το αγγίξουν. Η λειτουργία του ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡ. ΚΚΑΣΙΑΛΟΣ ΞΥΛΟΦΑΓΟΥ απέδειξε ότι τα οφέλη που προκύπτουν από την ανάδειξη του έργου του μεγάλου μας ζωγράφου είναι πολλά. Ο Κκάσιαλος μας είναι οι ρίζες μας, ο πολιτισμός μας κι από την 23 ετών εμπειρία μου ως δασκάλα πιστεύω ότι είναι ένας ζωγράφος που αγγίζει με μοναδικό τρόπο την παιδική ψυχή.

Τα ΚκΑΣΣΙΑλούθκια του ΚκΑΣΣΙΑλου (ας μου επιτραπεί η προσθήκη του σίγμα), τραγουδάνε το «ώρα καλή τζι ώρα γρουσή» στο στόλισμα του γαμπρού και της νύφης, λένε «Θεέ μου βοήθα μας», την ώρα που με τις κούζες τους προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά στο σπαρμένο χωράφι, αποκαλούν, όπως λέει ο ασσιώτης δάσκαλος Α. Καλλής, τον ταύρο γιο τους και την αγελάδα κόρη τους. Πίνουν κρασί από το κολοκούι, φορτώνουν το ταπεινό γαϊδουράκι με δεμάτια, γεννάνε τα παιδιά τους με τη μαμμού στο σπίτι τους, μαθαίνουν τα νέα από την εφημερίδα του καφενέ, συμμετέχουν στους αγώνες του Έθνους, βάφοντας με αίμα τις μπλε ποδιές τους, ορθώνοντας το ανάστημά τους στο σαράγιο της Λευκωσίας.

Το κράτος έχει ηθικό χρέος να αναδείξει το έργο του πατέρα της Ναΐφ Ζωγραφικής Μιχαήλ Χρ.Κκάσιαλου, προβαίνοντας άμεσα στη δημιουργία του ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡ. ΚΚΑΣΙΑΛΟΣ.

Το ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡ. ΚΚΑΣΙΑΛΟΣ ΞΥΛΟΦΑΓΟΥ έκανε μια προσπάθεια προς τον σκοπό αυτόν.

Ελένη Σιούφτα
Δασκάλα στο Β' Δημοτικό Σχολείο Ξυλοφάγου