Χοροεσπερίδες ή χοροί

Ο πρώτος χορός στο χωριό μας διοργανώθηκε στο κέντρο «ΠΗΛΕΙΔΗ» στις 29.8.1946.

Χαρακτηριστικό τούτου του χορού ήταν το γεγονός ότι κανένα ζευγάρι δεν τόλμησε να χορέψει «Ευρωπαϊκά» και έτσι ο χορός ονομάστηκε «χορός χωρίς χορό».  Μετά καθιερώθηκαν οι χοροί του αγγουριού και συνηθιζόταν να κρεμούν μεγάλα Ασσιώτικα αγγούρια γύρω από την πίστα.

Στα μετέπειτα χρόνια την παράδοση συνέχισαν ο Μορφωτικός Σύλλογος Άσσιας και αργότερα για αρκετά χρόνια οι Λαϊκές Οργανώσεις.  Ήταν η εποχή που άρχισαν να δημιουργούνται τα διάφορα λαϊκά χορευτικά συγκροτήματα, τα οποία λάμβαναν μέρος σε διαγωνισμούς λαϊκών χορών στις χοροεσπερίδες.  Εδώ αξίζει ν' αναφέρουμε ότι το πρώτο συγκρότημα λαϊκών χορών δημιουργήθηκε στο χωριό μας από τις Λαϊκές Οργανώσεις και με δάσκαλο το Γρηγόρη Ασσιώτη, παλαίμαχο χορευτή και λάτρη των χορών και τραγουδιών του τόπου μας.

Τα τελευταία χρόνια πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή άρχισαν να γίνονται και καρναβαλίστικοι χοροί από τον ΕΘΝΙΚΟ και την ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΣΣΙΑΣ.

Θεάματα

Από παλιά οι Ασσιώτες είχαν μια τάση προς το θέαμα και τη διασκέδαση, γι'αυτό καλούσαν στο χωριό μας διάφορους τύπους που διοργάνωναν παλαιστικούς αγώνες με συμμετοχή ξένων γνωστών παλαιστών, όπως ο Λαμπράκης, ο Καρπόζηλος, ο Μπόρας και άλλοι.  Επίσης επισκεπτόταν τακτικά το χωριό μας και βουβός κινηματογράφος και έδινε παραστάσεις σε αυλές, καφενεία και στο παλιό σχολικό κτίριο.  Οι ίδιοι οι χωριανοί μας ανέβαζαν τακτικά θέατρα, πατριωτικού περιεχομένου συνήθως κατά τις εθνικές επετείους.

Ακολούθησε μετά ο Πελεκάνος ο οποίος λειτούργησε πραγματικό κινηματογράφο.  Διατηρούμε όλοι κάποιες αναμνήσεις από αυτές τις παγκοινοτικές συγκεντρώσεις.  Μετά ακολούθησε το 1951 ο κ. Πηλείδης και μετά, περί το 1958, ο κ. Κλείτος με ιδιόκτητα κινηματοθέατρα.

Κατά την ίδια περίοδο πολλοί θίασοι της Λευκωσίας ως και διάφοροι καλλιτέχνες, ταχυδακτυλουργοί, χορευτικά συγκροτήματα και φακίρηδες επισκέπτονταν το χωριό.

Ταβέρνες

Διάφορες ταβέρνες του χωριού μας έγραψαν ιστορία δική τους.  Οι περισσότερες ταβέρνες βρίσκονταν στη Κάτω γειτονιά.  Το να πίνεις και να τρως στην ταβέρνα για τους μεν πανωμαχαλίτες ήταν προσβλητικό για δε τους κατωγειτονίτες εθεωρείτο ανδρισμός.  Εθεωρείτο επίσης πολύ τιμητικό να έχεις κάμει και μερικούς καυγάδες στην ταβέρνα.  Ταβέρνες σαν του ΔΙΑΡΚΟΥ και το ΚΙΤΚΑΤ άφησαν εποχή.  Εδώ έγιναν και αρκετά φονικά.

Τις ταβέρνες διαδέκτηκαν τα εξοχικά κέντρα στον κύριο δρόμο Λευκωσίας - Αμμοχώστου, τη «σιερόστρατα».  Αυτές ήταν ΠΗΛΕΙΔΗ, ΠΑΡΤΟΥ, ΚΛΕΙΤΟΥ, ΣΕΫΧΕΛΛΕΣ, ΓΙΑΚΟΥΜΗ, ΑΝΤΩΝΟΥΔΚΙΟΥ, ΚΟΥΛΟΥΜΠΡΗ και ΓΙΩΡΓΗ.

Καφενεία

Βασικά τα καφενεία του χωριού μας τα συναντούσαμε στις πλατείες στην Πάνω και Κάτω γειτονιά και στα καφενεία - κέντρα της «σιερόστρατας».  Πριν από την εισβολή λειτουργούσαν στο χωριό μας τα ακόλουθα καφενεία:

Στην κάτω γειτονιά τα καφενεία Δ. Παντοπώλη, Φραγκοπούλλου, Κώνσταντη και Σιησιού και στην πάνω γειτονιά το καφενείο της εκκλησίας, της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, του Συργιάνη και του Πάνου.  Ενδιάμεσα της πάνω και κάτω γειτονιάς βρίσκεται το σωματείο των Εθνικοφρόνων και του ΕΘΝΙΚΟΥ.

Πηγή: ΑΣΣΙΑ ζωντανές μνήμες βαθιές ρίζες μηνύματα επιστροφής, Λευκωσία 1983 - Πολιτιστικός Σύνδεσμος «Η Άσσια»