Εμφανίσεις Περιεχομένου : 1760747
Έχουμε 65 επισκέπτες συνδεδεμένους

Προσφορά της Άσσιας στον Αγώνα του 1955 - 59 - Προσφορά Αγώνα 6 Εκτύπωση E-mail
Ευρετήριο Άρθρου
Προσφορά της Άσσιας στον Αγώνα του 1955 - 59
Προσφορά Αγώνα 2
Προσφορά Αγώνα 3
Προσφορά Αγώνα 4
Προσφορά Αγώνα 5
Προσφορά Αγώνα 6
Προσφορά Αγώνα 7
Όλες οι Σελίδες


Ήταν ψηλός, λεβεντόκορμος, γι' αυτό τον φώναζαν ο «Μακρής».  Για τον καθένα που τον γνώρισε σήμαινε καλοσύνη, παλικαριά, άδολο πατριωτισμό, θάρρος, δύναμη, αποφασιστικότητα ακατάβλητη πραγματική ΕΟΚΑ.

Τα ψευδώνυμα ΞΑΝΘΟΣ, ΣΑΚΤΟΥΡΗΣ, ΤΕΛΟΣ και ΙΩΒ με τα οποία ο ΜΑΚΡΗΣ πέρασε και έζησε κατά τη δύσκολη εκείνη περίοδο στο χωριό μας αποτελούν ιστορικό γεγονός.

Οι Ασσιώτες που τον έβλεπαν στις διάφορες εξορμήσεις του ντυμένο με την αντάρτικη στολή του, με το αχώριστό του γαλλικό αυτόματο όπλο, δώρο και αυτό της κοινότητάς μας, σκλαβώνονταν από τη λεβέντικη κορμοστασιά του.

Ο Παπακυριακού έφθασε στο χωριό μας πληγωμένος στο πόδι μετά από σύγκρουση με στρατιωτική περίπολο μεταξύ των χωριών Μουσουλίτας-Άσσιας-Μαραθόβουνου.  Του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες και καταλήξαμε σε ένα σπίτι όπου οι νοικοκυραίοι μας πρόσφεραν φιλοξενία.

Στο σπίτι αυτό μείναμε μια νύχτα μόνο.  Την αυγή του Σαββάτου 2 Αυγούστου, σαν κοιμόμαστε, άκουσα χωριανούς μας να μιλούν για «Κέρφιου».  Τον ξύπνησα και του το είπα «Κάψε τα έγγραφα», μου είπε ψύχραιμα.  Κοίταξα από το παράθυρο και πρόσεξα πως έξω από το χωριό υπήρχε στρατός.  Στο σπίτι που μέναμε δεν υπήρχε κρησφύγετο.  Έτσι θα ήταν εύκολο για τον εχθρό να μας ανακαλύψει με την πρώτη πρόχειρη έρευνά του.  «Εγώ δεν ξέρω σε ποιο σπίτι να πάμε», μου είπε, «πες μου εσύ».  Στείλαμε το σπιτονοικοκύρη να φέρει αυτοκίνητο, για να μας πάρει σε σπίτι με κρησφύγετο.  Συνάντησε αμέσως στρατό και στράφηκε πίσω άπρακτος.  Στο διπλανό σπίτι υπήρχε αχυρώνας.  Προτείναμε να πάμε εκεί, με την ελπίδα πως το άχυρο θα μας έδινε κάποια μεγαλύτερη προφύλαξη.  Μας δέχτηκαν πρόθυμα.  Πηδήσαμε από τον τοίχο και σε λίγο βρισκόμαστε στον αχυρώνα, που ήταν ακατάλληλος, γιατί δεν ήταν γεμάτος άχυρο υπήρχε μόνο λίγο στη γωνιά.  Σ' αυτή τη γωνιά μας είχαν σκάψει ένα λάκκο, μας έβαλαν μπροστά το άχυρο και εμείς πηδήσαμε μέσα.  Σύστησε στα μέλη της οικογένειας να φέρονται φιλικά στους στρατιώτες και στην περίπτωση που οι στρατιώτες θα δοκίμαζαν να μπουν στον αχυρώνα να μη στέκουν μπροστά στην πόρτα , γιατί ο Μακρής δε σκεφτόταν ποτέ να παραδοθεί.  Ήθελε να μεθύσει με της μάχης το γλυκό κρασί και του αυτόματου το κελάδημα.

Καθισμένος στη γωνιά του αχυρώνα έβγαζε προγράμματα επίθεσης εναντίον του εχθρού, δίνοντάς μου τις σχετικές οδηγίες.  «Μόλις φανεί η κεφαλή τους πάνω από το άχυρο θα τους βάλουμε.  Οι πρώτοι θα πέσουν νεκροί.  Οι άλλοι θα συγχυστούν, θα βγουν αμέσως έξω, θα ρίξουμε μερικές ριπές στους στρατιώτες που είναι έξω, θα τρέξουμε στις απέναντι κολώνες και θα δώσουμε την τελική μάχη».  Τα έλεγε τα λόγια αυτά ήσυχα, σα να μην ήταν τίποτε γι΄ αυτόν - ήταν προετοιμασμένος για όλα και δε φοβόταν το θάνατο.  Γραφτό του ήταν να δώσει την τελική μάχη, που τόσο ποθούσε, σε άλλο αχυρώνα.
 
«Μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις ήρχισαν στην ανατολική Κύπρον», ήσαν τα νέα που μας ανέφεραν οι οικοδεσπότες.  Μόλις το άκουσε μου είπε: Εδώ δεν είμαστε ασφαλισμένοι.  Γιατί εφ' όσον οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν για πολύ καιρό, θα υπάρχουν εκτεταμένες έρευνες.  Σκεφτήκαμε ένα άλλο σπίτι, εκεί κοντά - αχυρώνας πάλι - αλλά γεμάτος.  Της μοίρας του ήταν γραφτό, τις δύσκολες του μέρες σε αχυρώνες να τις περνά' Έτσι λοιπόν στείλαμε τις κοπέλες να κοιτάξουν το δρόμο, μήπως υπήρχαν Εγγλέζοι και μας δουν την ώρα που θα φεύγαμε από το σπίτι για να πάμε στο άλλο.  Οι προβολείς των κατοχικών δυνάμεων γύριζαν δαιμονισμένα, πότε στο ένα μέρος και πότε στο άλλο.  Μόλις λοιπόν σκοτείνιασε και με το χέρι στη σκανδάλη πήγαμε τρέχοντας εκεί.

Ο αχυρώνας ήταν γεμάτος μέχρι την οροφή.  Βάλαμε μια σκάλα και ανεβήκαμε στην οροφή, από όπου, μέσα από μια τρύπα που ήταν ανοιγμένη εκεί, πηδήσαμε μέσα στο άχυρο.  Πρώτος πήδησα εγώ και μετά εκείνος.  Το άχυρο μας έχωσε μέχρι το στήθος.  Μαζί μας πήραμε και δυο κουβέρτες και ξαπλώσαμε στη μια γωνιά, όπου υπήρχε λίγο κενό.  Δε μπορούσαμε ούτε να σταθούμε.  Είμαστε όμως τόσο κουρασμένοι, που σε λίγο μας πήρε ο ύπνος.

Για το πώς περάσαμε στον αχυρώνα που μας φιλοξένησε τις 14 μέρες των επιχειρήσεων θα γράψω πιο κάτω.  Ήταν Αύγουστος και η ζέστη ήταν ανυπόφορη.  Ο αχυρώνας δεν αεριζόταν καθόλου, εκτός από μια μικρή τρύπα που υπήρχε ψηλά.  Δεν τρώγαμε τίποτα σχεδόν, γιατί δεν υπήρχε χώρος για φυσική ανάγκη.  Πίναμε μόνο λίγο νερό και λεμονάδα, που μας τα 'στελλαν από τη μικρή τρύπα που ανέφερα πιο πάνω, δεμένα σ' ένα ξύλο.
 


 
assia.org.cy | Copyright 2009 All Rights Reserved | Designed by Netcy.com