Τα ψευδώνυμα ΞΑΝΘΟΣ, ΣΑΚΤΟΥΡΗΣ, ΤΕΛΟΣ και ΙΩΒ με τα οποία ο ΜΑΚΡΗΣ πέρασε και έζησε κατά τη δύσκολη εκείνη περίοδο στο χωριό μας αποτελούν ιστορικό γεγονός.

Οι Ασσιώτες που τον έβλεπαν στις διάφορες εξορμήσεις του ντυμένο με την αντάρτικη στολή του, με το αχώριστό του γαλλικό αυτόματο όπλο, δώρο και αυτό της κοινότητάς μας, σκλαβώνονταν από τη λεβέντικη κορμοστασιά του.

Ο Παπακυριακού έφθασε στο χωριό μας πληγωμένος στο πόδι μετά από σύγκρουση με στρατιωτική περίπολο μεταξύ των χωριών Μουσουλίτας-Άσσιας-Μαραθόβουνου.  Του προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες και καταλήξαμε σε ένα σπίτι όπου οι νοικοκυραίοι μας πρόσφεραν φιλοξενία.

Στο σπίτι αυτό μείναμε μια νύχτα μόνο.  Την αυγή του Σαββάτου 2 Αυγούστου, σαν κοιμόμαστε, άκουσα χωριανούς μας να μιλούν για «Κέρφιου».  Τον ξύπνησα και του το είπα «Κάψε τα έγγραφα», μου είπε ψύχραιμα.  Κοίταξα από το παράθυρο και πρόσεξα πως έξω από το χωριό υπήρχε στρατός.  Στο σπίτι που μέναμε δεν υπήρχε κρησφύγετο.  Έτσι θα ήταν εύκολο για τον εχθρό να μας ανακαλύψει με την πρώτη πρόχειρη έρευνά του.  «Εγώ δεν ξέρω σε ποιο σπίτι να πάμε», μου είπε, «πες μου εσύ».  Στείλαμε το σπιτονοικοκύρη να φέρει αυτοκίνητο, για να μας πάρει σε σπίτι με κρησφύγετο.  Συνάντησε αμέσως στρατό και στράφηκε πίσω άπρακτος.  Στο διπλανό σπίτι υπήρχε αχυρώνας.  Προτείναμε να πάμε εκεί, με την ελπίδα πως το άχυρο θα μας έδινε κάποια μεγαλύτερη προφύλαξη.  Μας δέχτηκαν πρόθυμα.  Πηδήσαμε από τον τοίχο και σε λίγο βρισκόμαστε στον αχυρώνα, που ήταν ακατάλληλος, γιατί δεν ήταν γεμάτος άχυρο υπήρχε μόνο λίγο στη γωνιά.  Σ' αυτή τη γωνιά μας είχαν σκάψει ένα λάκκο, μας έβαλαν μπροστά το άχυρο και εμείς πηδήσαμε μέσα.  Σύστησε στα μέλη της οικογένειας να φέρονται φιλικά στους στρατιώτες και στην περίπτωση που οι στρατιώτες θα δοκίμαζαν να μπουν στον αχυρώνα να μη στέκουν μπροστά στην πόρτα , γιατί ο Μακρής δε σκεφτόταν ποτέ να παραδοθεί.  Ήθελε να μεθύσει με της μάχης το γλυκό κρασί και του αυτόματου το κελάδημα.

Ο αχυρώνας ήταν γεμάτος μέχρι την οροφή.  Βάλαμε μια σκάλα και ανεβήκαμε στην οροφή, από όπου, μέσα από μια τρύπα που ήταν ανοιγμένη εκεί, πηδήσαμε μέσα στο άχυρο.  Πρώτος πήδησα εγώ και μετά εκείνος.  Το άχυρο μας έχωσε μέχρι το στήθος.  Μαζί μας πήραμε και δυο κουβέρτες και ξαπλώσαμε στη μια γωνιά, όπου υπήρχε λίγο κενό.  Δε μπορούσαμε ούτε να σταθούμε.  Είμαστε όμως τόσο κουρασμένοι, που σε λίγο μας πήρε ο ύπνος.