Ανάμεσα στους αντρικούς και τους γυναικείους λαϊκούς χορούς υπήρχε ένας σαφέστατος και ευδιάκριτος διαχωρισμός.  Και πολλοί άγραφοι αλλά αυστηροί «κανονισμοί».  Δεν μπορούσε για παράδειγμα κανένας σοβαρός άντρας να χορέψει γυναικείους χορούς και αντιστρόφως.  Αλλά ούτε και μεικτοί χοροί με τη συμμετοχή δηλαδή ανδρών και γυναικών ήταν ανεκτοί, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις κι αυτές πολύ μεμονωμένες όταν επρόκειτο για στενούς συγγενείς.

Αυτό το «ταμπού» πρώτος το έσπασε ο Γρηγόρης Ασσιώτης με το συγκρότημα του τη δεκαετία του '60 όπου πρωτοπαρουσίασε τον μικτό χορό της Στάμνας.  Σεβόμενος τα αυστηρά ήθη της εποχής, χωρίς να ξεφύγει από το πνεύμα, το χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση του λαού παρουσίασε ένα μικτό χορό ζεϊμπέκικο με τόση επιτυχία που όχι μόνο έγινε ευρύτατα αποδεκτός αλλά έφτασε στο σημείο να θεωρηθεί... παραδοσιακός!