Ο Άγιος Σπυρίδωνας και οι κλέφτες

Ένα βράδυ, κατά τα μεσάνυχτα, δυο κλέφτες κατέβηκαν στο μαντρί του με σκοπό να κλέψουν γίδια. Την ώρα εκείνη ο άγ. Σπυρίδωνας κοιμόταν βαθιά, κι ούτε είδηση πήρε πως κατέβηκαν κλέφτες στο μαντρί του. Έτσι οι κλέφτες μπορούσαν ανενόχλητοι και ήσυχοι να κάνουν τη δουλειά τους. Διάλεξαν λοιπόν τα πιο παχιά γίδια, τάδεσαν, και προχώρησαν κατά την έξοδο. Δεν μπόρεσαν όμως με κανένα τρόπο να βγουν από το μαντρί. Όλη τη νύχτα παιδεύτηκαν χωρίς να μπορέσουν να βρούνε την πόρτα.

Κατά τα χαράματα ο άγ. Σπυρίδωνας ξύπνησε, πήρε τη σάκκα του και την αγκλίτσα του και προχώρησε στο μαντρί. Ήταν η ώρα που έπρεπε να οδηγήσει το κοπάδι στη βοσκή. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Στην άλλη πλευρά του μαντριού του βλέπει δυο ανθρώπους νάχουν δεμένα από δυο γίδια, και να προχωρούν κατά τον τοίχο. Σταματά εκεί και τους παρακολουθεί. Τους βλέπει να γυρίζουν πίσω και να ξαναπροχωρούν στην έξοδο που δεν την εύρισκαν. Κάνοντας αδιάκοπα δοκιμές για να βρούνε την έξοδο, έφτασαν και στο μέρος που στεκόταν ο άγ. Σπυρίδωνας. Πήγαν κοντά του χωρίς να τον δουν, γιατί ήσαν θαμπωμένα τα μάτια τους και δεν έβλεπαν καθαρά.

Ο άγ. Σπυρίδωνας τους φώναξε τότε και τους ρώτησε τι θέλουν. Οι κλέφτες, που κατάλαβαν αμέσως πως τους μιλά ο άγ. Σπυρίδωνας, είπαν την αλήθεια. Είπαν πως μπήκαν στο μαντρί με σκοπό να κλέψουν μερικά γίδια, μα δεν τα κατάφεραν να βρούνε την πόρτα, αν και βασανίστηκαν όλη τη νύχτα. Αμέσως γιατρεύτηκαν τα μάτια τους, κι άρχισαν να βλέπουν καθαρά. Παρακάλεσαν τότε τον άγ. Σπυρίδωνα να τους συγχωρέσει και να μη τους παραδώσει στη δικαιοσύνη.

Ο άγ. Σπυρίδωνας τους είπε πως οι κακές πράξεις πάντοτε τιμωρούνται, και στον κόσμο δεν υπάρχει άνθρωπος, που έκανε κακή πράξη χωρίς να τιμωρηθεί. Τα βάσανα που υπόφεραν όλο το βράδυ, χωρίς να μπορέσουν να βγούνε από το μαντρί, είναι γι' αυτούς αρκετή τιμωρία. Πρόσθεσε ακόμα πως τους συγχωρά για την κακή τους πράξη, αλλά με τη συμφωνία να μην το ξανακάνουν. Εκείνοι, με δάκρυα στα μάτια, υποσχέθηκαν να μην ξανακάνουν τέτοια πράξη, κι ο άγ. Σπυρίδωνας τους χάρισε τα γίδια για την υπόσχεση που του έδωκαν. Πραγματικά οι δυο κλέφτες έγιναν από την ημέρα εκείνη καλοί άνθρωποι, και κάθε μέρα θυμούνταν την καλοσύνη και τις παραγγελιές του άγ. Σπυρίδωνα.