Το λείψανό του

Ο Άγιος πέθανε το 348 μ.Χ. στην Τρεμιθούντα και το λείψανό του τοποθετήθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα μέσα στο ναό της επισκοπής του. Όταν όμως άρχισαν οι επιδρομές των Σαρακηνών, το 648 μ.Χ. το λείψανό του μετακομίστηκε, για ασφάλεια, στη Κωνσταντινούπολη. Εκεί φυλαγόταν μέχρι το 1453 μ.Χ., οπότε η Πόλη αλώθηκε από τους Τούρκους. Η θηριωδία και ιεροσυλία που επέδειξαν τότε οι τούρκικες ορδές και ο όχλος είναι σε όλους γνωστές. Το λείψανο του Αγίου κινδύνευε άμεσα.

Ένας ευσεβής ιερέας ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης σύμφωνα με μερικούς, σύμφωνα δε με άλλους ο Γρηγόριος Πολεύκιος, φεύγει κρυφά από την Πόλη μαζί με τα λείψανα των αγίων που βρίσκονταν στο ναό που ήταν εφημέριος, του Αγίου Σπυρίδωνα και της Αγίας Θεοδώρας.

Διασχίζοντας τη Θράκη και τη Μακεδονία, φτάνει μετά από τρίχρονη περιπλάνηση, το 1456, στην Παραμυθία της Ηπείρου, αναζητώντας ασφαλή διαμονή, για να μπορέσει να προφυλάξει τα άγια λείψανα από το μαινόμενο τουρκικό όχλο. Κατά την τρίχρονη αυτή περιπλάνηση, ο ευσεβής ιερέας κατάφερε να μην προκαλέσει υποψίες σε κανένα σχετικά με τις αποσκευές του. Είχε κρύψει το δυο λείψανα σε δυο σακκιά άχυρο που κουβαλούσε στο γάιδαρό του, λέγοντας στον κάθε περίεργο ότι τα άχυρα εκείνα δεν ήταν παρά τροφή του υποζυγίου του.

Δεν έμεινε όμως πολύ καιρό στην Παραμυθία, γιατί κι αυτή σαν τουρκική πολιτεία περιέκλειε κινδύνους για την ασφάλεια του ιερέα μα προπάντων του ιερού φορτίου που προστάτευε. Έτσι την ίδια χρονιά φεύγει για την Ενετοκρατούμενη Κέρκυρα, βρίσκοντας εκεί ασφαλές καταφύγιο.

Από τότε και μέχρι σήμερα το λείψανο του Αγίου βρίσκεται στην Κέρκυρα, τοποθετημένο σε ειδική λειψανοθήκη μέσα στον ομώνυμο ναό, ο δε άγιος θεωρείται πολιούχος της πόλης. Το σώμα του διατηρείται ακέραιο, εκτός από το δεξιό βραχίονα που βρίσκεται, άγνωστο πως, στη Ρώμη μεταφερμένο εκεί από την Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη ή την Κέρκυρα.

Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Δεκεμβρίου, η δε εκκλησία για να τιμήσει το άξιο τέκνο της ψάλλει το πιο κάτω Απολυτίκιο του Αγίου, εμπνευσμένο από τα πολλά του θαύματα:

«Της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθης υπέρμαχος και θαυματουργός Θεοφόρε Σπυρίδων πατήρ ημών νεκρά συ εν τάφω προσφωνείς, και όφιν εις χρυσούν μετέβαλες και εν τω μέλπειν τας αγίας σου ευχάς αγγέλους έσχες συλλειτουργούντας σοι, ιερώτατε. Δόξα τω σε στεφανώσαντι. Δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα».

Πηγή: ΑΣΣΙΑ ζωντανές μνήμες βαθιές ρίζες μηνύματα επιστροφής, Λευκωσία 1983 - Πολιτιστικός Σύνδεσμος «Η Άσσια»