Οι Ασσιώτες ήταν πάντα εξωστρεφείς και κοινωνικοί.  Περνούσαν πολλές από τις ελεύθερές τους ώρες σε καφενεία και συλλόγους.  Καλλιεργούσαν συστηματικά τον κλασικό αθλητισμό αλλά περισσότερο το ποδόσφαιρο, στο οποίο οι ομάδες του χωριού διακρίνονταν.

Ένωση Νέων Άσσιας

Το 1931 ιδρύθηκε και ανέπτυξε τον αθλητισμό και την καλλιτεχνία η Ένωση Νέων Άσσιας.  Οργάνωνε κάθε χρόνο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα στο οποίο μετείχαν σύλλόγοι από την Κυθρέα, τη Βατυλή, την Αγκαστίνα και την Αθηαίνου.

Ως γήπεδο είχαν την αυλή του δημοτικού σχολείου, αγόραζαν τις μπάλες με τις «πουλουστρίνες» τους και έπαιζαν οι πιο κάτω συγχωριανοί μας: Βιγκακός, Πιτράς, Χρίστος Γιάννου, Σιαλιός, Σάββας του Παφίτη κ.ά.

Ο Χρίστος Γιάννου, πρώην μηχανικός αεροπλάνων, αναφέρει τα πιο κάτω:

«Σε μια ποδοσφαιρική συνάντηση ήρθε η αστυνομία και μας ζήτησε άδεια (τότε έπρεπε να εξασφαλίζεται άδεια συγκέντρωσης από τη διοίκηση την Αγγλική).  Δεν είχαμε.  Μας συνέλαβαν όλους και το διαιτητή που ήταν ο Τοφαρής, ο σοφέρης, και μας οδήγησαν στο δικαστήριο.  Βάλαμε δικηγόρο μας κάποιο Ευαγόρα από την Αμμόχωστο.

Ο δικαστής είπε στον Τοφαρή:

- Εσύ, κύριε Τοφαρή Γιακουμή, αφού ήσουν ο διαιτητής, τότε κατηγορείσαι ότι ήσουν ο οργανωτής της συγκέντρωσης και θα σε βάλω 5 σελίνια πρόστιμο.

Μαζέψαμε με έρανο το ποσό και απελευθερώσαμε το διαιτητή.»

Ισχύς Άσσιας

Το 1937 μια ομάδα νέων, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Ηλίας Παναγή Χατζηκουτσού και ο Γεώργιος Χατζηγαβριήλ, οργάνωσαν μια θεατρική παράσταση.  Από τις εισπράξεις της παράστασης αυτής αναλογούσαν στον καθένα από όσους έλαβαν μέρος 19 γρόσια.  Τότε αποφάσισαν να διαθέσουν τα λεφτά αυτά για την ίδρυση συλλόγου.  Στο μεταξύ ενδιαφέρθηκαν και άλλοι προύχοντες του χωριού, όπως ο μουχτάρης Ανδρέας Νικόλα Σκαρπάρη, ο Ιωάννης Λεοντιάδης, ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο Λεωνίδας Χατζηλοΐζου.

Να τι είπε σχετικά ο Γεώργιος Πάκκος:

«Στο σύλλογο που ιδρύθηκε δόθηκε το όνομα "Γεωργικός Αθλητικός Σύλλογος ΙΣΧΥΣ Άσσιας".

Το πρώτο μέρος στο οποίο στεγάστηκε ήταν στην κάτω ενορία, στα σημερινά σπίτια του Παναγιώτη Χατζηδανιήλ.  Επειδή δε ήταν στο ανώγειο, βάλαμε σκάλα απ' έξω και ανεβαίναμε πάνω.  Και για να ενωθούν οι δυο ενορίες μέσα στην επιτροπή, ήταν και δυο από την πάνω ενορία, ο Χρυσός Χατζηκώστα και ο Κυριάκος Χαραλάμπους Τζιύρκας.  Τον επόμενο χρόνο (1938), όταν έφυγε η αστυνομία από το χωριό, στεγάστηκε στο οίκημά της.