Η κύρια απασχόληση των Ασσιώτισσων τα τελευταία χρόνια ήταν τα κεντήματα της μηχανής.  Τα ασσιώτικα κεντήματα ήταν και είναι ξακουστά παντού.

Τα διάφορα ενδιαφέροντά τους και πώς περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους

Παρόλες τις δουλειές τους οι Ασσιώτισσες έβρισκαν κάποιο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο ξόδευαν δημιουργικά.  Λόγω του ότι ήταν περιορισμένες, δεν είχαν αρκετά μέσα ψυχαγωγίας.  Όπως είναι γνωστό, τότε οι γυναίκες δεν μπορούσαν να πάνε σε καφενείο ή οποιοδήποτε άλλο χώρο που σύχναζαν άνδρες, γιατί αυτό δε συμβάδιζε με την ηθική τους υπόσταση.  Μια γυναίκα που θα τολμούσε να πάει σε καφενείο θα θεωρόταν ανήθικη και οι άλλες γυναίκες θα την απόφευγαν.  Ελάχιστοι ήταν οι τόποι που μπορούσαν να πάνε οι Ασσιώτισσες χωρίς να κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν απ' άλλους.  Τα μόνα μέρη που μπορούσαν να πάνε ήταν στα διάφορα πανηγύρια, στην εκκλησία και στα χωράφια.  Είχαν όλες τις φίλες τους, και συνήθως τα απογεύματα και τις ελεύθερές τους ώρες μαζεύονταν όλες στο σπίτι μιας, όπου κεντούσαν όλες μαζί, και μάλιστα πολλές φορές συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποια θα κάνει το καλύτερο κέντημα.  Από παλιά δημιούργησαν μια παράδοση στο κέντημα και αυτή την παράδοση τη συνεχίζουν ακόμη και σήμερα στην προσφυγιά.

Επίσης κατά τις διάφορες γιορτές γιόρταζαν με το δικό τους τρόπο.  Ιδιαίτερη σημασία έδιναν στις γιορτές διαφόρων αγίων, και ειδικά αυτών που οι εκκλησίες του χωριού μας είχαν τα ονόματά τους.

Το πρωί φορώντας τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησία, το δε απόγευμα στα σπίτια των «γιορτάρισσων», δηλαδή αυτών που γιόρταζαν, μαζεύονταν πολλές γυναίκες, όπου και τραγουδούσαν και χόρευαν διάφορα κυπριακά τραγούδια και χορούς.

Μια εκδήλωση, που γινόταν αποκλειστικά από τις γυναίκες, ήταν το γέμισμα του κρεβατιού την παραμονή του γάμου.  Σχεδόν όλες οι γυναίκες μαζεύονταν αργά το απόγευμα του Σαββάτου στο σπίτι της νύφης, όπου με τη συνοδεία του βιολιού και του λαούτου γέμιζαν το κρεβάτι.  Αυτή η εκδήλωση συνεχίστηκε μέχρι τα τελευταία χρόνια.

Μετά το 1960 τα διάφορα ενδιαφέροντά τους άρχισαν να αλλάζουν, καθώς ένα ποσοστό από αυτές άρχισε να πηγαίνει στο γυμνάσιο και να αποκτά έτσι μια σχετική μόρφωση.

Το 1960 μπορεί να θεωρηθεί επίσης ως σταθμός κοινωνικής αλλαγής για την Άσσια και γενικότερα για ολόκληρη την Κύπρο, επειδή συμπίπτει με την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατ' επέκταση με μια κοινωνική αλλαγή, γιατί μας εισάγει από την πενταετία του αγώνα που προηγήθηκε σε μια νέα εποχή αναδημιουργίας της κυπριακής πολιτείας.

Τα ενδιαφέροντα των νεαρών Ασσιώτισσων στρέφονται πλέον σε διάφορες άλλες κατευθύνσεις εκτός του αγώνα.  Με αυτή την κοινωνική αλλαγή άρχισε και στην Άσσια ο περίπατος που καθιερώθηκε πριν το 1950.  Κάθε Κυριακή απόγευμα οι κοπέλες της Άσσιας έκαναν τον περίπατό τους στον κύριο δρόμο Λευκωσίας - Αμμοχώστου, προς την Βατυλή.  Η κίνηση δε ήταν πολύ μεγάλη και πολλές φορές εδημιουργείτο συμφόρηση της κυκλοφορίας.