Συγχρόνως με την καθιέρωση του περιπάτου οι Ασσιώτισσες άρχισαν να βγαίνουν έξω με τους αρραβωνιαστικούς τους και να πηγαίνουν σε διάφορα κέντρα, πράγμα που πριν το 1960 δε γινόταν.

Εμφάνιση και ενδυμασία

Στις αρχές του 20ού αιώνα, μέχρι και το 1917 η ενδυμασία των Ασσιώτισσων αποτελείτο από μακριά φορέματα με σούρες και μακριά «πασμέτινα» βρακιά.  Η ποδιά και το μαντίλι ήταν απαραίτητα.

Τα καλά τους ήταν περίπου τα ίδια με τα συνηθισμένα τους στο σχέδιο, διέφεραν όμως στο ότι ήταν υφασμένα καλύτερα και με τις καλύτερες κλωστές και επίσης στο ότι ήταν «πλουμισμένα» με διάφορα κεντήματα.  Μαζί με τα καλά τους φορέματα μπορούσαν μαντίλια πιπιλιαστά.

Μετά το 1917 τα φορέματά τους άρχισαν να κονταίνουν και τα πασμέτινα βρακιά καταργήθηκαν.  Σιγά-σιγά τα παραδοσιακά Κυπριακά φορέματα άρχισαν να καταργούνται και τη θέση τους να παίρνουν τα Ευρωπαϊκού τύπου φορέματα.

Επίσης από τις αρχές του αιώνα μέχρι το 1950 περίπου στην Άσσια επικρατούσε ένα γενικό κριτήριο ομορφιάς για τις γυναίκες.  Για να χαρακτηριστεί μια ως όμορφη, έπρεπε να είναι λυγερή, σιταράτη, με μαύρα μάτια και μακριά βρουλιά.  Όλες οι γυναίκες, νέες και γριές είχαν μακριά μαλλιά, τα οποία «εβρούλλιαζαν».  Δεν υπήρχαν κοπέλες με κοντά μαλλιά.

Αυτά τα κριτήρια ίσχυαν μέχρι το 1950.  Μετά οι κοπέλες άρχισαν να κόβουν τα μαλλιά τους και να μην ακολουθούν αυτούς τους άγραφους κανόνες περί ομορφιάς, οι οποίοι τελικά διαγράφτηκαν.

Το θέμα της παντρειάς της γυναίκας

Η ηλικία γάμου στις Ασσιώτισσες στις αρχές του αιώνα άρχιζε στα 14, δηλαδή σε πολύ μικρή ηλικία.  Ο γάμος γινόταν με συνοικέσιο και ο γαμπρός επιλεγόταν από τους γονείς της κοπέλας, χωρίς να ρωτηθεί η ίδια.  Εκείνες που παντρεύονταν από αγάπη - οι οποίες ήταν ελάχιστες - περιφρονούνταν από τις άλλες Ασσιώτισσες και δε θεωρούνταν καλές γυναίκες.  Με λίγα λόγια η αγάπη τότε ήταν κάτι το απαράδεκτο για τις γυναίκες.

Η περίοδος των αρραβώνων διαρκούσε αρκετό καιρό και κυμαινόταν από 3-10 χρόνια.  Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο γαμπρός και η κοπέλα απαγορευόταν να βρίσκονται μόνοι.  Όταν ο γαμπρός επισκεπτόταν την αρραβωνιαστικιά του, όλη η οικογένεια παρίστατο.  Με την πάροδο του χρόνου η περίοδος των αρραβώνων άρχισε να περιορίζεται σε πιο μικρό χρονικό διάστημα και η επίβλεψη των αρραβωνιασμένων από τους γονείς της κοπέλας άρχισε να χαλαρώνει κάπως.  Από το 1970 και μετά η περίοδος των αρραβώνων διαρκούσε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, που κυμαινόταν από 6 μήνες ως 2 χρόνια.