Η προηγούμενη έκδοση, τον Μάιο του 1962, ήτο μόνο 200 αντίτυπα και σε πολυγράφο εκδομένη, με πολλές ελλείψεις.  Ωστόσο, είναι πολύ χρήσιμο ένα βιβλίο που μου απέμεινε, γιατί διαβάζοντας το, θυμούμαι όλες τις φιγούρες και λεπτομέρειες των χορών, έστω και αν πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια.  Στο βιβλίο αυτό θα φροντίσω να εξηγήσω στον αναγνώστη όλες μου τις εμπειρίες από όσα είδα και άκουσα σχετικά με όλες τις καλές τέχνες, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στους χορούς της Κύπρου.  Όπως θα δείτε, εξηγώ κάθε βήμα, αναλύοντάς το σε κείμενο και σε σχεδιάγραμμα, με βάση έναν κώδικα τον οποίο ο μελετητής πρέπει να διαβάσει προσεκτικά.

Όταν λοιπόν γνωρίζετε τον κώδικα, θα μπορείτε να διαβάζετε και να εκτελείτε μια παραλλαγή (φιγούρα), μετά θα διαβάσετε την κατάταξη των φιγούρων που, σε συνδυασμό με τη μουσική, τον ρυθμό, την έκφραση, η οποία πηγάζει από την ιστορική λαογραφία κάθε χορού, θα μπορείτε να χορέψετε ορθά, αισθηματικά και θα χειροκροτηθείτε.

Ανοίγοντας το βιβλίο αυτό, θα δείτε από τη δεξιά σελίδα να αναλύω κάθε βήμα σε κείμενο και ταυτόχρονα στην αριστερή σελίδα το ίδιο βήμα ή φιγούρα την αναλύω σε σκίτσα (σχεδιάγραμμα).  Ταυτόχρονα, παραθέτω στην ίδια αριστερή σελίδα μερικά μέτρα μουσικής και κάτω από τον κάθε φθόγγο του Πενταγράμμου αναφέρω τη συλλαβή ή τον αριθμό του βήματος, για να βοηθήσω τον αναγνώστη να μπει στον χορό ακριβώς εκεί που πρέπει.  Ταυτόχρονα, στο ίδιο πεντάγραμμο και στις κατάλληλες θέσεις σημειώνω πότε κτυπά το δεξί χέρι τα δάκτυλα και πότε το αριστερό, γιατί είναι σημαντικό το κτύπημα (τσάκρισμα) των δακτύλων στους κυπριακούς χορούς.

Επίσης θα βρείτε στο βιβλίο αυτό τη μουσική όλων των κυπριακών και ελληνικών χορών και αρκετών τραγουδιών που τραγουδούμε και χορεύουμε στην Κύπρο.  Τα μουσικά αυτά τεμάχια ήταν του αείμνηστου Γεώργιου Προύντζου, από τη Δευτερά, ο οποίος πέθανε στις 18 Αυγούστου 1977 και τα κληρονόμησε ο υιός του, καθηγητής της μουσικής, Χαράλαμπος Γεωργίου Προύντζου, ο οποίος ευγενώς προσεφέρθη να μου επιτρέψει να τα περιλάβω στο βιβλίο μου,

Ο Χαράλαμπος είχε την καλοσύνη, όχι μόνο να μου χαρίσει τα τεμάχια μουσικής, αλλά και να τα καθαρογράψει και να με βοηθήσει να βάλω πάνω στους φθόγγους της μουσικής τις συλλαβές και αριθμούς, έτσι που ο αναγνώστης, ο χορευτής-αναγνώστης, να μπορεί αλάνθαστα να μπει στον χορό εκεί ακριβώς που πρέπει.  Χρωστώ χίλια ευχαριστώ στον φίλο μου Χαράλαμπο γι? αυτή την ευγενική του πράξη, αλλά και άλλα τόσα ευχαριστώ χρωστάω και στον πατέρα του, ο οποίος ήτο συνεργάτης μου παλιός, τότε που είχα το συγκρότημά μου, 1957-1966, που ακούραστα μας έπαιζε αφιλοκερδώς, τόσο στις πρόβες, όσο και στις διάφορες εμφανίσεις του συγκροτήματος.

Ένας άλλος ευεργέτης μου είναι ο αείμνηστος Ιωάννης Λεοντιάδης, ο οποίος μου δίδαξε τον χορό της τατσιάς, εξηγώντας μου με όλες τις λεπτομέρειες, την ιστορική λαογραφία του ελληνικότατου αυτού χορού, που μόνο στην Κύπρο χορεύεται.  Ευγνωμοσύνη χρωστώ και στον μακαρίτη Νέαρχο Κληρίδη, ο οποίος μου είπε όλες τις ιστορίες των κυπριακών αντικριστών χορών, αντρικών και γυναικείων, πάνω στις οποίες βασίστηκα και έκανα τις χορογραφίες μου.  Δίχως αυτά τα στοιχεία, σίγουρα δεν θα μπορούσα να βγω από αυτόν τον λαβύρινθο που μπήκα.  Ευτυχώς που είχα την τύχη να γεννηθώ πρώιμα και να πετύχω στη ζωή όλους αυτούς τους θησαυρούς, τους ανεκτίμητους για την Κύπρο θησαυρούς, που με βοήθησαν στο δύσκολο αυτό έργο που ανέλαβα.  Ευτύχημα είναι και το γεγονός ότι από 15 χρόνων ενδιαφέρθηκα και ασχολήθηκα με τα έθιμά μας, έτσι που είδα από πρώτο χέρι πώς ντύνονταν, πώς φέρνονταν οι χωρικοί και γενικά τη συμπεριφορά τους, τα οποία δίδαξα και διδάσκω ακόμα, για να μας μείνουν ως πολιτιστική κληρονομιά.

Έφτασα, νομίζω, στις δώδεκα παρά πέντε - που λέμε - και απαθανάτισα αρκετά.  Σίγουρα όχι όλα.  Μετά την έκδοση του βιβλίου αυτού, έχω σκοπό να συνεχίσω να γράφω στα απομνημονεύματά μου ό,τι μου συμβεί, αλλά και ό,τι άλλο ξέχασα να το περιλάβω στην παρούσα έκδοση, με σκοπό να περιληφθούν σε κάποια άλλη έκδοση.