«Πιπόνια» ή «οι κλέφτες»

Τα «πιπόνια» ή «οι κλέφτες», παιζόταν μόνο από αγόρια.  Χωρίζονταν σε δυο ομάδες, τους κλέφτες κι αστυνόμους, όπως θα λέγαμε σήμερα.  Οι κλέφτες προσπαθούσαν να κλέψουν τα πεπόνια χαλώντας τα βουναλάκια από χώμα που η παιδική φαντασία τα ήθελε ολόγλυκα πεπόνια.  Οι άλλοι τότε τους κυνηγούσαν για ν' αλλάξουν σε λίγο οι ρόλοι.

«Πού 'ννα πας κοτζιάκαρη»

Άλλο ένα παιγνίδι που έδινε αφορμή για κυνηγητό ήταν το «πού 'ννα πας κοτζιάκαρη».  Μια κοπέλα που κρατούσε βέργα έκανε την κοτζιάκαρη.  Σκυφτή-σκυφτή και με το μπαστούνι της, κι οι άλλες τη ρωτούσαν:

-         Πού 'ννα πας κοτζιάκαρη;

-         Εννά πάω στην κόρην μου, απαντούσε αυτή.

-         Εννά πάω τζιαι εγιώ,

-         Μα έσιει σσιύλλον τζιαι δακκάννει.

-         Εσέναν εν σε δακκάνει;

-         Οϊ, δκιω του ψουμί τζαι τυρίν.

-         Δκιούμεν του τζι εμείς.

«Τ΄Άι Κουντητού»

«Τ΄Άι Κουντητού».  Αυτό το παιγνίδι δεν χρειαζόταν καμία προσυνεννόηση και παιζόταν οπουδήποτε.  Συνηθιζόταν όμως το καλοκαίρι μέσα στα στρωμένα αλώνια.  Αρκούσε να πει κάποιος «σήμερα εν τ' Άι Κουντητού» για ν' αρχίσουν όλοι να σπρώχνονται.  Αλίμονο σ' όποιον έπεφτε κάτω.

«Άλλη μια κολοτζυδκιά»

«Άλλη μια κολοτζυδκιά» διαφορετική όμως τούτη τη φορά.  Κάθονταν, όσοι θα λάμβαναν μέρος, π.χ. 5 άτομα, χαμαί και σχημάτιζαν κύκλο παίρνοντας ο καθένας έναν αριθμό.  Ένας στεκόταν στη μέση κι έλεγε: «Έχω πέντε κολοκύθια.  Σε ποιόν να τα χαρίσω;»  Εκείνος που είχε τον αριθμό πέντε έπρεπε ν' αντιδράσει αμέσως λέγοντας «Γιατί πέντε;».  Τότε ο πρώτος ξαναρωτούσε «Αμέ πόσα;»  Ο άλλος έλεγε έναν αριθμό και επαναλαμβάνονταν τα ίδια.  Όποιος δεν προλάμβαινε ν' απαντήσει έβγαινε έξω.  Το ίδιο ίσχυε και γι' αυτόν που ήταν μέσα και είχε τον αριθμό ένα.

«Η δασκάλα»

Το τελευταίο παιγνίδι που περιγράφεται είχε το όνομα «η δασκάλα».  Μοιάζει με ένα παιγνίδι που παίζεται σήμερα κι ονομάζεται «Γέρο, γέρο βασιλιά».

Ένας ή μια ξεχώριζε και στεκόταν απέναντι από του άλλους.  Ήταν η «δασκάλα», κι έδινε στοιχεία για κάποιο αντικείμενο που σκεφτόταν.  Έλεγε π.χ. - έχει φύλλα μακριά, κάμνει κάτι πράγματα κόκκινα, μικρά και στρογγυλά.  Οι υπόλοιποι άρχισαν ν' αραδιάζουν όσα δέντρα έφτιαχναν τέτοιους καρπούς, ή ζητούσαν κι άλλες πληροφορίες για να είναι βέβαιοι για την απάντησή τους.